167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
ديوان قاآني
غنوده عاشق و معشوق در يکي بستر
دو گلعذار نهان گشته در يکي چادر
به کام کودک در دايه سان نمايد در
دگر نه نثر نويسم ز خامه در دفتر
به جسم گيهان حکمت چو راح در ساغر
تيغي در روز رزم مرگ مصور
رود روان در کنار بحر مقعر
پيشه اين در زمان کفايت لشکر
اين در احسان گشود و آن در خيبر
آن يک در عهد مهد قاتل اژدر
مقدمست؟ نعم بر که؟ بر قضا و قدر
به رنگ لؤلؤ لالاش در کفي ساغر
ز سخت رويي هم دست تيشه درگر
کند بديشان در خاصگان مير اثر
در آن گرفته سبک پايگان قرار زبر
سرودمش نه هر آن راکه در فرود مقر
در آن محاوره من گرم گشته با دلبر
دمان درآمد با موي شيرگون از در
نهايتش همه در مدح خواجه قنبر
مکن به پاي هوا در ديار عشق سفر
خيال باديه داري و دزد در معبر
هزار دوزخ در يک تعرضش مضمر
به پيش جودش اروند در شمار شمر
چه پايه دارد در نزد آسکون فرغر
حکايتيست ز تيغ تو برق در آذر
بر آن که باره علم محمدي را در
گرفت حلقه در را به چنگ زور آور
صبا که جانش خرم بواد در محشر
چنانکه در شب معراج پاک پيغمبر
فرشتگان بنيايش نشسته پر در پر
نه زندان و مه کنعانش در بر
ز سيمش در کمر کوهي مستر
در حلقه هاي او نبود شانه را گذر
جز جود دست تو که برونست از شمر
نه جز فکر هنر فکريت در سر
روان بي مهر او تنگست در بر
فنا در قبضه تيغ تو مضمر
هزار لشکر و فرماندهي نه در لشکر
نهان و پيدا چون جان پاک در پيکر
چو عکس کوه در آيينه فربه و لاغر
نگون و والا چون نور مهر در فرغر
بيعارتر از اين نبود در همه کشور
يار تو خندان چنانکه برق در آذر
زار و بيمار خفته در بستر
بيهش اين يک غنوده در بستر
که تا درآيم و تنگش درآورم در بر
سحب تاج شقايق گرفته در گوهر
چو عکس شهپر جبريل در دل کافر
فلک بجنبد و در جنبشش هزار اثر
نهان و پيدا چون جان پاک در پيکر