حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

شهوت اسبست و خشم سگ در تن
معتدل دار هردو را در فن

زانکه داند کسي که رايض خوست
کانچه در سگ نکو در اسب نکوست

تا کيان را گرفته اي در بر
تا کيان را نشانده اي بر در

از پي دين و شغل پردازي
هيچ در بسته نيست در تازي

هست مي در نهاد خود پيوست
در کف پاي عقل و بر سر دست

مال بر کف چو پيل بر کشتيست
مال در دل چو آب در کشتيست

مرد در راه خويش چاهي ديد
خويشتن را در آن پناهي ديد

بود در شهر بلخ بقالي
بي کران داشت در دکان مالي

در زمان هر دو دست خود بگشاد
گفت در دست نيستم جز باد

مکن اي دوست در سراي عمل
عقل را خرج در غرور امل

زان در آوردن رسول از در
زان برون کردن فضول از سر

بر فلک شو که در جهان وجود
هر که برتر کريم تر در جود

هر که جوياي عالم غيب است
شمع در دست و اشک در جيب است

زين دو گر در فنا نپرهيزي
در بقا از درونشان خيزي

مرد تا در جهان دين نرسد
از گمان در ره يقين نرسد

تو که در بند حرص و آز شدي
همچو زر در دهان گاز شدي

زهد عيسي و حرص قارون بين
گفته در شأن آن و در حق اين

هست شکرانه اي کنون در خورد
زانکه در مال من تصرف کرد

هر کرا در بطانه يار بدست
دانکه در صحن خانه مار بدست

صورتش خامش و سخن در وي
تن او نو و جان کهن در وي

در ره عاشقي جفا نه رواست
هم رخ دوست در بلا نه رواست

وقت را شکر کن که در ايام
زاده اي در ميانه اسلام

هم ز دست خودت در اين بنياد
پاي در گل بماند و سر بر باد

در جهان حيدران اگر بسند
در ره دين به گرد او نرسند

کوس در گوش دلخروش خروش
تير در چشم مرد مردم پوش