حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

فيض او در صفا سکينه روح
فضل او در وفا سفينه نوح

قابل نور امر شد به همه
در خور خود نه در خور کلمه

هر که در بند قيلها افتاد
عقل او در عقيله ها افتد

عقل در دست يک رمه خود راي
چون چراغي است در طهارت جاي

آنکه زيشان حکيم تر در کار
در نهان گزدمست و پيدا يار

در سخا کند و در جفا تيزند
همچو بهمان بهمن انگيزند

عقل در بند امر بنشسته
نفس در شوق عقل دل خسته

در سخن در ببايدت سفتن
ورنه گنگي به از سخن گفتن

عقل چون برگشاد زاغ هوس
در کشد چون تذرو سر در خس

درد بي علم تخم در شوره است
علم بي درد سنگ در کوره است

علم جويي که در تباهي بود
روي او چون در آب ماهي بود

در ره او سخن فروششي نيست
در رهش بهتر از خموشي نيست

علم در مغزت و عمل در پوست
همچو نور جراغ و روغن اوست

طمع از در آبدار ببر
خرزي را چه ره بود زي در

تا از اين سايه در هراسي تو
در ز خرمهره کي شناسي تو

هر چه در کائنات جزو کل اند
در ره عشق طاقهاي پل اند

در جهاني که عشق گويد راز
عقل باشد در آن جهان غماز

غرقه گشت و بداد جان در آب
گشت جان و تنش در آب خراب

هست در بند لقلقه مانده
از در معني و خبر رانده

نه ورا بنده اي نه در بندي
از در گريه اي چرا خندي

پاره اي راه نيک داري پيش
از در نفس تا در دل خويش

عشق در کوي غيب حالت او
صدق در ره دين مقالت او

مار با گيسويند مشتي تر
زهر در يشک و مهره ني در سر

مرد را در لباس خلقان جوي
گنج در کنجهاي ويران جوي

مور باشد هميشه در تک و تاز
مرد باشد چو باز در پرواز