حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

تا سفر بود در حدث ما را
مشکلش بود در عبث ما را

جسم در راه پر خلل کوشد
اسم در قسم لم يزل کوشد

لفظ سيد چو در زمان بشنيد
در شب داج راه راست بديد

سال و مه بوده در مرافقتش
جان فدا کرده در موافقتش

در ده دين صلاح دره او
کرده خونها مباح در ره او

ملک را در امان و در ايمان
بوده فرزند عدل او عثمان

کرده در کار ملک و ملت و ملک
در قران کشيده اندر سلک

کنده زورش در جهود کده
در علم و عمل بدو ستده

خوانده در دين و ملک مختارش
هم در علم و هم علم دارش

باز دانسته در جهان نوي
در دل نقش نفس را ز نبي

در خيبر بکند شوي بتول
در دين را بدو سپرد رسول

در قيام و قعود عود او کرد
در رکوع و سجود جود او کرد

عقد او با بتول در سلوي
بود در زير سايه طوبي

آن جنان در در آن صدف او بود
انبيا را به حق خلف او بود

در سيادت شرف مؤيد اوست
در رسالت رسول و سيد اوست

نروم در بهشت جز آنگاه
که نهد در کفم کف بدخواه

جان بيهوده کرد در سر کار
تا ابد ماند در جهنم و نار

پيشتر زآنکه در شود در شهر
بر گريد از نسيم مشهد بهر

نقش معني ز خط او در صدر
بود روز نهفته در شب قدر

بر خود از عقل خويش هيچ نساخت
در ره شرع خويشتن در باخت

در تراجع ز خلق و خلقش جين
در ترفع ز علم و حلمش دين

آنکه در کشتي است و در دريا
نظرش کژ بود چو نابينا

در نگر خواجه در گريبانت
تا به جا مانده است ايمانت

گر ترا نيست حايلي در راه
گام در نه حديث کن کوتاه

هم کليد امور در دستش
هم ره امر بسته در هستش