حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

چون سرانداز وصف جود شدي
بر در روم در سجود شدي

در زمانه تو سرفراز شوي
در فضاي ازل چو باز شوي

جان به عهد و وفاش بسپرده
در کنف زنده در کفن مرده

کانکه سد پاسبان خانه و سر
چون کليدان بماند در پس در

جان و اسباب در رهش در باز
بر ره سيل و رود خانه مساز

در شکن بام و بوم قلب سليم
به کلام آي و در گذر ز کليم

عقل کل را فکنده در شدت
نفس کل را نشانده در عدت

ز ابر برش جدا شده به لطف
عقد در بسته در دهان صدف

چون قدم در نهي در آن اقليم
کندت ابجد وفا تعليم

آب و روغن چو در هم آميزد
نور در صفو روغن آويزد

اين يکي سحر و آن دگر تنجيم
اين يکي در اميد وان در بيم

خاص در بند لذت و شهوات
عام در بند هزل و تراهات

غب يزدان نهاده در دل او
آب حيوان سرشته در گل او

پيش از اسلام در بدايت خويش
ديوکش بوده در ولايت خويش

وصف او روح در زبان دارد
ياد او آب در دهان دارد

در دوزخ فراز کرده و پس
مي پزي در بهشت ديگ هوس

جان از آن در ميان عز و بقاست
که از آن روي در اميد لقاست

نفس کل آب رانده در جويت
عقل کل خاک گشته در کويت

صيت صوتش برفته در عالم
نه پرش بوده در روش نه قدم

منهج صدق در دو ابرو داشت
مدرج عشق در دو گيسو داشت

تو ازو همچو شير در بيشه
من ازو همچو دل در انديشه

نه چنان رو که شير در بيشه
آن چنان رو که دل در انديشه

جز از او کس نبود در بشري
در طلب گريه خند خنده گري

تا ابد نور و حور در مهدش
پاي بسته بمانده در عهدش

اي دريغا که در جهان سخن
سر در انگشت مي کشد ناخن