حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

در شکم مادرت همي پرورد
بعد نه ماه در وجود آورد

آن در رزق بر تو چست ببست
دو در بهترت بداد به دست

گر دو در بر تو بسته کرد رواست
عوض دو چهار در برجاست

پوستين باز کن که تا در شاه
پوستين در بسي است اندر راه

باز مردان چو فاخته در کوي
طاق در گردنند کوکو گوي

آنکه در خود به دست و پاي رسد
کي تواند که در خداي رسد

بر در حق به گرد زاري گرد
که به زاري شوي درين در فرد

ذکر جز در ره مجاهده نيست
ذکر در مجلس مشاهده نيست

تن و جان از پي قضا در سکر
در ترنم کنان که يارب شکر

در عطا چون بلاي مبلي ديد
با بلا در عطا همي خنديد

سنگ در قعر بحر اگر جنبيد
در شب داج علمش آنرا ديد

مرد نبود کسي که در غم خور
در يقين باشد از زني کمتر

دست در باخت در رهش جعفر
داد ايزد به جاي دستش پر

در قدم کفرها و دينها نيست
در صفاء صفت چنينها نيست

در گذر زين جهان پر اوباش
ار بوي ور نه بر در او باش

طبل در خواب راز گردد فاش
بوق در خواب مايه پرخاش

در دويي دان مشقت و تمييز
در يکيئي يکيست رستم و حيز

گوهر و زر ستور و بنده و مال
هر چه در وسع بودشان در حال

باز دنيا شده است در پرواز
در فکنده به هر ديار آواز

روي سلطان شرع کي بيني
کون در آب و در آسمان بيني

تن چو در خاک رفت و جان به فلک
روح خود در نماز بين چو ملک

در احد مير حيدر کرار
يافت زخمي قوي در آن پيکار

گرت نبود ز بحر در خوشاب
هم تو داني که در نماني از آب

آنکه در بند روزه ماند و نماز
بر در جانش ماند قفل نياز

دل و جان را به بعد و قربت تو
هست در امر و در مشيت تو