167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
هفت اورنگ جامي
باشد که برون دهد صدايي
معماري دوستان کند راز
در ورطه مردنم ازان کار
نيکو هنريست عشقبازي
مشعوف شدن به هر کنيزي
هر در نصيحتي که سفتي
اين واقعه گشت سرنوشتش
وز قصه اين زبان ببندد
از حقه تنگ وصف بيرون
در راه مجردي سبک سير
زآويزش جفت طاق باشم
در کش مکش قضا رضاجوي
در مجلس دوستان محرم
در راه اميد و بيم خاکم
سر بر در ديگري کشيدن
زان نکته همچو در مکنون
با انگشتي شراره دو
رقاص نشيمن طلب شد
احرام در تو بامدادان
امروزم اگر شود ميسر
وز آبله پا در آب بودش
بازار همه عجم شکستي
افتاده سر هزار سرهنگ
در چشم زمانه روشنايي
در ديده عاشقان شيدا
در راه طلب شدي تکاور
راه در دوست برگرفتي
آسايش شب حرام کردي
گشتند کسان ليلي آگاه
نمام زبان کشيد و غماز
در گوشه خلوتي که داني
بر در ورق گمان مردم
ديگر مدهش به خانه دستور
نتوان لقبش نهاد عاشق
انداخته در ميان سخن ها
در شيوه عشق بدگماني
زان شعله نخست خرمنش سوخت
آورده رخ نياز در خاک
در خدمت وي قيام کردي
در طعنه بيوه زن خروشيد
خويشند به هم همه غريبان
آن در همه فن بزرگ کارش
محمل به در خليفه افکند
در بيت و غزل بديهه گويي
در ورطه خاکساري افکند
در حلقه ماتمش نشستند
شد شيوه داوري دگرگون
چندان که توان بود بکوشم
مستي دهمش ز جام مقصود
افسون و فسانه در گرفتند
باري نبود گرانتر از عار
وين پشت خميده مشکنيدم
بر چهره فخر ازان غباري
رسوا گشته ست در زمانه
ني عيب در او و نه عار
در دايره کجيش منزل
وز زندگيش مباد برگي
سر در دهن نهنگ بادش
در کوه و دره شکارکاران
چون مهر يگانه زمانه
بازوي تو را کنم حمايل
خاطر به خردپسندي آورد
دانا دلي اوفکند در راه
بگشاد در سخن دگر بار
کافتاده به دست خاکساري
در معرکه شان دلاوري کرد
در نامه سياه رويي آرد
تا رسم ستيزه را گذاران
در غمکده فراق مي مير
لايق نبود به هيچ رويي
در ديده گرگ اژدهايي
چون ماه ميان هاله يکتاست
طبل طربي در او نهاني
بر ما در روزيي گشايد
آهو چشمان شکار چشمش
محکم شده پاي در زمينش
با يکديگر چو خردسالان
در فرقت اوست جامه نيلي
مپسند در آنچه گفت ديري
در مجلس عاشقان شود ساز
آن در ره اهل عقل خير
دهشت بر آن مسافر آمد
آماده کنيد کلک و دفتر
بي بهرگي از وصال ليلي
خونخواري وي ز اشتياقش
از طلعت آن خجسته خورشيد
خواهيم ز مير آن ولايت
مقصود دلت شود ميسر
در وادي عشق بارگي راند
در سايه شاخ خود خزيده
محمل به کجا همي گشايند
بر نيت حج بسيچ سازند
زانسان که شود حجاب خورشيد
وز سايه در آفتاب بنگر
در باديه فراخ دلتنگ
تنها منم و خيال رويت
گفتن داني به غمگزاري
وين در غم شعر مشکفامش
سردار قبيله پشت بر پشت
بل کز رخش آفتاب تابي