ديوان سنايي

تا ترا در خاکدان ناسوت باشد ميزبان
کي توان لاهوت را در خانه مهمان داشتن

کي مسلم باشدت اسلام تا کارت بود
طيلسان در گردن و در زير خنجر داشتن

کفر باشد از طمع پيش در هر منعمي
قامت آزادگي چون حلقه بر در داشتن

دوزخست انباشتن در ملت فردوسيان
تشنه لب را در کنار حوض کوثر داشتن

طوطيان معنوي پرند در باغ فلک
در تماشاگاهشان مهد فلک کمتر چمن

نفس بي توقيعشان افگنده در صحراي «لا»
جسم بي منشورشان افتاده در درياي «لن »

کحل «ارني انظر» در ديده موسي کش
خال «فعصي آدم » در چهره آدم زن

سر بر آر از گلشن تحقيق تا در کوي دين
کشتگان زنده بيني انجمن در انجمن

ذوالفقارت گر بديدي کرگدن در روز جنگ
کاه گشتي در زمان گر کوه بودي کرگدن

در ميان زهد کوشان خويشتن قلاش ساز
در جهان مي فروشان خويشتن ابدال کن

يونسان تنت را خلعت نمي بخشي مبخش
يوسفان وقت را در چاه و در زندان مکن

در بلا چون روز قهر نفس روباهيت نيست
در خلا دعوي ز فر رستم دستان مکن

گر شراب دوست را در دست تو نبود ثمن
خويشت را در خرابات جوانمردي فگن

سوخته بيني دلي در بيم هجران ساخته
همچو جان عاشقان در دام زلف پرشکن

در وثاق من نباشد جز همه باز سفيد
در يمين من نباشد جز يميني از يمن

در جزاء و در سزاي کس تو مستعجل نه اي
گفته اي «هذالذي کنتم به تستعجلون »

يکي چون رايت سيمين هميشه در هوايازان
يکي چون زورق زرين روان همواره در جيحون

خشمش در دين چو ز بهر جگر
سر که بود تعبيه در انگبين

تا بجنبيد عدل او بگريخت
فتنه در خواب و ظلم در سجين

در زمين کار ساز جودش بس
چون زحل در کف آورد شاهين

هان و هان در بروت من بندد
که شوم در عرق چو غرقه هين

آمد سبب عشق در اصحاب دلي کو
آمده که بيجاده در آفاق کهي کو

در کارگه جور گرفتم که چو او هست
در بارگه عدل چو بهرام شهي کو

اگر دعوي کني در ملک بنماي
که در انگشت ملکت خاتمي کو

چو در ني بست تن ايمن نشستي
ز دل در جان جانت طارمي کو