167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
هفت اورنگ جامي
باشد اين خواب خواب بيداران
حال او از فسون بگردانيد
فارغ از وحشتي و غوغايي
در دل هيچ آفريده نگشت
رخت خود در نشيمن سجين
ماتمي در گرفت عالم سوز
آورد روي در سيه کاري
بود از چشم خويشتن مستور
باده از جام يکدگر خورده
در ميانه طريق ياري ماند
هست در ديد نور حرف اله
ليک در طشت آب مي بينم
در وصول مراد رابطه است
بر وجودش کنند استدلال
يک بنا بي عنايت بنا
در زمستان فتاد بر صحرا
در جهان نيستند جز حق بين
به صفات خداي راهبرش
در شهود جهان چنين باشد
پس در آيينه روي بنمايد
همچو مردان مرد خود شکني
بهر عيش مخنث آماده
يافت در دل ز مهر روشنيي
گلخني در نظاره گه ننمود
يافت در خواب چشم غمازان
در دلم کرد آنچنان خانه
گه شوي قبله مناجاتم
از دو عالم فشانده داماني
در ره عاشقي وفا کيشي
در سياحت گذشت بر ديري
ليک در کسوت مسلمانان
نوجواني ز زمره اسلام
در ميان مصوران نادر
از لب بام در ميان سراي
ادب بندگي بجا آورد
داد رخت خرد به حيراني
باز در خامشي سگالنده
دست بگشادمي به چاره گري
قصه خاکساري عاشق
همچو پر نور آبگينه شام
طوطي غرقه در شکر خواري
در طريق وفا هواداران
ديده عاريت دهد خونبار
وز جفاي زمانه نخروشد
در زمان و زمين امينانند
غيرت عاشقي در او جنبيد
روي در وصل جاوداني کرد
تا قيامت شدند همخوابه
رهگذارش به خان برده فتاد
بيع او در مزاد افتاده
پرده خلق منزلم کردي
در کنارش چو آرزو بشکست
در سر افتاده است سودايي
عاقبت جزم بر جنونش کرد
ديد زيبا کنيزکي در بند
برگرفته چنان فغان و نفير
در ستايشگري زبانم داد
سوي آن بندي زبون آمدي
بار بردار ماندگان در بار
قيمت تحفه ام کرم فرماي
بر زمين نيازمندي سر
خواجه فرمود در جواب سؤال
موي مشکين نهفت در کرباس
چشم ها در مغاک افتاده
ديدم آنجا کنيزکي چون ماه
کاي خداوند کارساز ودود
هست دايم مريض در دنيا
آن در آيين عشقبازي طاق
بنگر کز چه باز مي ماني
عکس بينندگان در او پيدا
بينيي همچو موري مطبخ
فرجه اي ز کدوي پر دانه
از ميان صدف گهر چيني
در تکاپوي ساخت همدمشان
در شهود خداي مستغرق
در رقم کردن حروف سنين
در به روي ستمگران بسته
مهرباني بود نشاني ما
در کلام خداي کشافي
مطلع بر مقاصد تجريد
در مديح جناب سلطاني
خاتم ملک کن در انگشتش
در همين شيوه داستان گردي
گذر افکند بر دهستاني
در جهان آفتاب عدل افروز
گاو مي راند گرد ويراني
شيوه دادخواهي آيين کرد
در حق آن عوان باوردي
همچو زال جهان کهنسالي
اسب در کشتزار دهقان راند
دشمنان از بلاي او چونند
با گروهي ز دوستان همبر
بي فراست عذاب کردن چيست
مطربان بر سپهر برده خروش
پر فروزنده لعلهاي خوشاب
زان تبش در خيال صد هرزه
زان عنانش گرفته باز آرد
چند زن پيش او فرستادي
در ميانش چو دجله درياييست