167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جمشيد و خورشيد ساوجي
چو خورشيد فلک در برج جوزا
تو گفتي آب دريا در نوشتند
تحمل چون تواند کردن از آب
چو معني لطيف و بکر در دل
شده بادام چشمش در شکر خواب
در خلوت به روي غير در بست
کنيزان چون ستاره در پي ماه
روان سرو چمن تا ساق در گل
ز درج شاه در مي کرد در گوش
زمين همچون سما در گردش آمد
دو مطرب در پيش برشکل ناهيد
به زير لب در اين نظم مي داد
چو باد صبح يکدم خوش برآمد
چو شبنم در ميان صبح ژاله
در آن دريا هزاران زهره رقاص
بلبلا چند درآيي ز در شعر دري؟
که در حلقه در آرد مشتري را
ز ماهي تا به مه پيدا در آن آب
چو آيينه ز شوق روي مهوش
چو طاووسي خرامان در خرابي
صبا با زلف او در دست يازي
ز راه شام يوسف رفت در مصر
ز غير دوست دامن در کشيده
معانق چون دو کوکب در يکي برج
چو نيلوفر فرو بر سر در آبي »