167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
که گه خاکم گهي در سير چون باد
که باشم در تجلي با شکوهي
ترا در ديد خود سرکش فکنده
چنين آورده در شور فغانت
که تا از صورت افتي در سوي ذات
مرا بودند و من در جمله معبود
مرا دانند و من در جمله دانم
شده تا روز محشر در سجودش
بنزد رفعت او بي محل ماند
شده تا روز محشر در سجودش
بنزد رفعت او بي محل ماند
در آنره ميفشانم در و زر من
نموده راز خود در سير افلاک
چو جوهر در صفت يکتا فتاده
در اينجا گه نمودم راز مشکل
که تا پرده براندازم عيان باز
دمي در شوق گويم پاسخ خود
در اينجا جزو و کل در من نظاره
دو همدم بو کلي در يکي زد
که تا در منزلي عين عدم تو
در اينجا آمدي ايجان از آنجا
تو چون در جان رسيدي عضو بگذار
کز آن در عاقبت شد عشق حاصل
حقيقت کز در ايمانم افتاد
يکي بنگر بديده اولين شو
که در يکي نباشد اين حسابت
نه نقصاني که دائم در کمالي
حجاب از پيش بردارد در اينجا
از آن يک رمز اينجا گه نداني
وليکن گر براندازي دو روئي
ابي صورت تو بشتابي در اينجا
بمن آدم در اينجا گه عيان شد
منت مقصود کردم جمله حاصل
در اين قربت جمال من تو درياب
ز بالا در سوي اين چه فتادم
فتاده عاشق و بيچاره در چاه
فتاده اندر اين دام بلائي
از آني ميروي با او تو بيخود
بجز او در همه غيري نبيند
گهي در گفت باشد گاه در گو
در اندازد بسوي درگه خويش
بماني در تف ناز ندامت
حقيقت مغز باشي ليک در پوست
در اينجا گه شود او آگه يار
در اينجا آگهي ار خويش دارد
در اينجا گه يقين بر چون رسيدي
تني باشد که گردد در مکان دل
حقيقت بود يکتا شد در اينجا
در اينجا گه رسد در صانع پاک
در اينجا او حقيقت راز بيند