حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

مهتر عالم سرش در کنار گرفت، و بر پيشانيش بوسه داد و گفت: جان پدر ...

کليله و دمنه

بخار چشم هوا و بخور روي زمين
ز چشم دايه باغ است و روي بچه خار

بچه خدمت ز من شوي خشنود
تا من امروز گرد آن گردم؟

و سوم بازرگان بچه اي هشيار کاردان وافر حزم کامل خرد صايب راي ...

ديگر روز بازرگان بچه را گفتند: امروز ما مهمان عقل و کياست تو ...

اسرار و رموز اقبال لاهوري

ما که توحيد خدا را حجتيم
حافظ رمز کتاب و حکمتيم

بحر گم کردي زيان انديش باش
حافظ جوي کم آب خويش باش

جاويد نامه اقبال لاهوري

رستن از ربط دو تن توحيد زن
حافظ خود باش و بر مردان متن

خشت را معمار ما کج مي نهد
خوي بط با بچه ي شاهين دهد

ارمغان حجاز اقبال لاهوري

نهنگي بچه ي خود را چه خوش گفت
به دين ما حرام آمد کرانه

کبوتر بچه ي خود را چه خوش گفت
که نتوان زيست با خوي حريري

مجموعه اشعار اقبال لاهوري

کار ملت محکم از تدبير او
حافظ دين مبين شمشير او

از غلامي لذت ايمان مجو
گر چه باشد حافظ قرآن، مجو

ديوان اوحدي مراغي

نيست غم سر دل اوحدي ار گردد فاش
چو دلش حافظ اسرار نهان تو بود

سخن از نيک مي رود، بنويس
بچه پرسي که از کجا گويد؟

شوهر کشيست، اي پسر، اين دهر بچه خوار
برگير ازو تو مهر و مگيرش به مادري

بر گرد دهان همچو انگشتريش
زنگي بچه را سواد کاري بنگر

جام جم اوحدي مراغي

بچه از خانه سر بدر داري؟
گر نه سر با کسي دگر داري؟

بچه خويش را به ناز مدار
نظرش هم ز کار باز مدار

آتش شهوتش بلند شود
به زن و بچه پاي بند شود

راه ايشان ببين که:چون رفتند؟
بچه نوع از جهان برون رفتند؟

اين ده و باغ و بچه وزن تو
غول راهند و غل گردن تو

حافظ راز و محرم پرده است
دل از آن رو، که خانه پرورده است

دهد آنرا که امر حق شد جفت
ز رحم بچه و ز پستان گفت

ديوان انوري

همه وقتي خداي عز و جل
حافظ و ناصر و معين تو باد