167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان فيض کاشاني
جلوه کن اي گل بيخار هي
براي جان مشتاقان درآئي
کو در اين باديه فريادرسي
اي در همه جا عيان کجائي
گرم در کلبه احزان درآئي
سوختم يکبار جستم از خودي
در ظل تو مستدام خوبي
در زهدستان چريده معذوري
ديوان اشعار منصور حلاج
کردم سر خويشتن فدايش
ز رخت خويش در وادي ايمن
بدامان شه آفاق در زن
ديده گوهرفشان عاشقان
چون حسين اندر ميان عاشقان
خزان شد نوبهار زندگاني
دعوي حسن در نهاده بطاق
جان جولان ز لامکان بيني
جام جم در نظر نميآريم
وز دو عالم فراغتي داريم
با خيالش درون گلزاريم
شکر کاندر خور جفاي توايم
ما نميريم در زمانه عشق
تا ترا عاقبت شود محمود
که دو عالم بهيچ نستانند
لذت ناز دلربا داند
گاه در روي دوست حيرانيم
ما بجانش مطيع فرمانيم
ديده اي جوي در خور ديدار
آتشي در زده بخرمن دل
در خلافت سراي آدم نيست
دولت قرب پادشا يابي
در ره عاشقي نمازي نيست
در لجه بيکرانه عشق
سر بر در آستانه عشق
بگشاي در شرابخانه
از بهر علاج جان مخمور
بيني همه آرزو در آغوش
در ميکده مغان نشستيم
در ده قدحي که نيم مستيم
جان در قدمش اگر سپاريم
هر لحظه برسم دوست کاني
در صورت اگر چه بي نوائيم
چو خفته بسته بيزار گشتم
ز درد درد ميدادي عقارم
چو در خمخانه عشقت نشستم
عينوالحافظين عند الباب
گر سر علم کيميا داري
عقل را دانش و کفايت نيست
تو برحمت گشاي اي فتاح
زانکه آئينه لقا مائيم
صاحب رايت و لوا مائيم
در پس پرده آشکارا تو
هم تماشاگر و تماشا تو
مثنوي معنوي
تا بپرسم زين کنيزک چيزها
آنگه آرامد که بيرونش نهد
وعظ ايشان خيره گشتندي بجان
نايب عيسيش مي پنداشتند
روحشان آسوده و ابدانشان
ماهيان را با يبوست جنگهاست
ايمني روح سازد بيم را
در خيالاتش چو سوفسطاييم
جسمها در پيش معني اسمهاست
ديدن ايشان شما را کيمياست
آن سر پيغامبران بحر صفا
غير اين هفت آسمان معتبر
چاپلوسي کرده پيش ميهمان
اصلها مر فرعها را در پيست
کاندرين بيعت نيفتد در زيان
در کنايت با غلط افکن مشوب
مستحيلش جان کند از سلسبيل
با روان انبيا آميختي
در بيابان طوطيي چندي بديد
در خيال آرد غم و خنديدنت
آيد از انفاسشان در نيکبخت
در شکستي چوب استدلالتان
کان همه انفاقهاشان حسرتست
بودشان قربان به اوميد قبول
در دلش ظلمت زبانش شعشعي
پيش تو گستاخ خر در تاختم
شد کميني در هلاک طالحان
در گشاد آسمانهاشان نبود
اهل معني بحر معني يافته
فهم کن والله اعلم بالصواب
خويشتن را مخلصي انگيختند
ذکر تزاور کذي عن کهفهم
رفتنش در آسيا بهر شماست
باش در اسحار از يستغفرون
جمله در لا ينفعي آهنگشان
هست در حکم بهشتي جليل
در ميان بندگانش خوارتن
رفت انديشه و گمانش يکسري
ناز نازان ربنا احييتنا
رحمتش افراخت در عالم علم
در ممالک مالک تدبير اوست
در سويدا روشنايي آفريد
در عدد آورده باشد بادشان
در درون روزن ابدان ما
نفس واحد روح انساني بود
بر در اين خانقه نگذشتمي
مبتلاي گربه چنگالي شوي
اهل زندان در شکايت آمدند