167906 مورد در 0.09 ثانیه یافت شد.
بوستان سعدي
در ايام پيري به هش باش و راي
ور اين نيز هم در نيابي گذشت
نه همواره گردد زبان در دهن
در او تا زيم ره نيابد زوال
مبادا که زشت آيدش در نظر
گلستان سعدي
بحکم ضرورت زبان در کشي
کليد در گنج صاحب هنر
با آنکه دو چشم انتظارش بر در
که آنچه در دلمست از درم فراز آيد
در قفا عيب کند در نظرش تحسين کن
يا مگر کس در اين زمانه نکرد
نويسنده داند که در نامه چيست
دلي داند در اين معني که گوشست
که در طويله نامردمم ببايد ساخت
به که با بيگانگان در بوستان
همچون عزبم بر در حمام زنان
تو که در خانه بوريا داري
در يتيم را همه کس مشتري بود
کمترين موج آسيا سنگ از کنارش در ربودي
ولي چنان که توئي در جهان کجا باشد
بربود دلم ز دست و در پاي افکند
چون گوي عاج در خم چوگان آبنوس
در بزرگي فلاح ازو برخاست