حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

بهر آن عيش بي نواست مرا
کآب در پيش آسياست مرا

در تمنا بدم که گردم پير
وين زمان من ز پيريم به نفير

پير در دست طفل باشد اسير
پشه گيرد چو باشه گردد پير

در سرآيد همي به ده جا دم
تا به لب زين عنا و درد و الم

گفت عمر يکي که گه گاهي
در سبيل خداي هر راهي

مي دويم و جهاد مي جوييم
در ره غزو شاد مي پوييم

از پي اين سه خصلتم دلخوش
بر سر آب پاي در آتش

حايض او من شده به گرمابه
ماهي او من طپيده در تابه

مرغ خانه که اندر آب افتاد
دان که در ورطه عذاب افتاد

آنگهي کاب را عزيز کنند
در زمان جاي او گميز کنند

اندرين خانه بي شر و شورم
راست خواهي چو مرده در گورم

همچو شرع از مخالفت دور است
در همه کار خويش معذور است

هندوي مشک خامه عنبر فام
بر در روم کرده رايت رام

اي که در زير طبع گردوني
چند گويي مرا که از دوني

با چنين گنج در چنين گنجي
چه گنه گنج را تو ناگنجي

نرسد در ولايت دل خويش
هيچ بي حوصله به حاصل خويش

زانکه در عالم فريب و هوس
کس نکرد اعتماد بر دو نفس

پس در اين چند روزه پيوندي
کنج محراب و گنج خرسندي

ديده عقل دار در احمد
تا ز راه لحد رسي با حد

چون به محراب حق شتابي تو
نور حق در دو ديده يابي تو

بده از خون ديده در محراب
از درون طوبي يقين را آب

صد هزاران فتوح در يکدم
به بر آيد ز آدم و عالم

صدق به صدق مخرقه يله کن
ساز کشتي به بحر در خله کن

عمر بر مرد غمر چه فروشي
در هوا و هوس چرا کوشي

تا بود گربه در کمان کمين
موش را گلشن است زير زمين