حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

نکته چون زلف حور در تفسير
رمز چون قصر عدن بي تقصير

نقش او بر گياه کبش قدي
صدق الله در دو گوش ندي

شهري آباد پر ز نعمت و ناز
در دروازه بر غريبان باز

هست بايسته از پي دهري
اين چنين قصر در چنين شهري

زين سخنهاي خوش چو آب زلال
گشت طالب به هند در چيپال

خاطرم گفت مر مرا در سر
کاي به فضل تو روزگار مقر

تا بنا کرده ام چنين شهري
مثل اين کس نديده در دهري

اي صبا از براي روح القدس
بر گذر بر در حظيره قدس

زين نمط هر چه در جهان سخن است
گر يکي ور هزاران زان من است

چه کند چونش گفت روح نگار
که در اين نقش مرده روح درآر

جان در آن صورت بديع و عجيب
از سر صنعتي لطيف و غريب

گر در آورد يافت خلد و نعيم
ورنه جاي ويست قعر جحيم

حکم او هم روان بود در شور
سيم بد هم روان بود بر کور

در سرايي که مکر و فن دارد
تازگي گفته هاي من دارد

چون به غايت رسد سخن به جهان
زود آيد در آن سخن نقصان

گرچه در غفلت اندرين سي سال
دفتر من سياه کرد خيال

آنچه زين نظم در شمار آمد
عدد بيت ده هزار آمد

شمع بيهوده دان تو در بر کور
لحن داود و مستمع چو ستور

بخورد آنچه هست در خور او
آنچه زر عيسي آنچه جو خر او

زانکه در زير هفت و پنج و چهار
نيست مل بي خمار و گل بي خار

در جهاني که نظم او ز دوييست
باعثش بدخويي و نيک خوييست

قبض و بسطست در جهان حيات
ضر و نفعست درمزاج نبات

تا بداني که پيش از ان ايام
در سراي غرور و گلشن کام

بنگر اي خواجه در رخ و پشتم
شد چو انگشت هر ده انگشتم

عمر بگذشته کي دهد نيرو
که بقا در بقا بود نيکو