حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

چون سبکسار گشت هزل فروش
در خورست آن زمان گراني گوش

روز وشب در رکاب سفله دوان
همچو سگ خواستار لقمه نان

در شجاعت ورا بسان علي
مي ستايد که سخت بي بدلي

در سخاوت ورا ز حاتم طي
بگذراند به شرح عز علي

اي سنايي خداي را کن شکر
که نه اي همچو ابلهان در سکر

تا بوي زنده شکر او مي گوي
به در آفريده هيچ مپوي

در و ديوار رخنه چون غربال
باد و باران منقي و کيال

سرش بر در دو پاي بر ديوار
پهلو پشت از برون جدار

نبد او را در آنچنان مجلس
جز غزال و غزاله کس مونس

باز مردي که وي طبيب بود
در سخن حاذق و اديب بود

در رياضي برد به دانش راه
وز طبيعي بود به وجه آگاه

ربو از تنگي عروق و عضل
وز ضوارب نه در مقام و محل

حد سرسام در دماغ ورم
و آن ورم گرم و سخت قحف سقم

حد خانوق در عضل ورمي
بر نيايد ترا به جهد دمي

از تمطي نشان چنين دادند
آنکه در طب امام و استادند

حرکت در تن از همه عضلات
محتقن گشته از همه آفات

حد قولنج هست دردي سخت
در درون شکم چو بنهد رخت

نقرس آماس درمفاصل دان
کعب و ابهام با عروق در آن

واي آنکس که هست حاجتمند
به چنين قوم کور بي در و بند

باز اينها که مرد احکامند
همه در فال و زجر خودکامند

همه در راه حکم خود رايند
به سر من که ژاژ مي خايند

روز و شب در شمار هفت و چهار
خانه جد و خانه ادبار

صاحب وجه و نيز صاحب حد
که در احکامشان نباشد رد

طول و عرض و سطوح و نقطه و خط
که در احوال جمله نيست غلط

دو ازين هفتگانه نحس نهند
در همه وقتها بد و تبهند