حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

برکه بر جان و خاندانش باد
جان ما جمله در امانش باد

فضل او در زمان چنان فاشست
که ادب بر درش چو فراشست

در ره شاکري فريشته وش
راست محنت کن است و محنت کش

عقدي از در کشد ز نوک قلم
چون ز سر بر بياض ساخت قدم

هست در رشک آن کف و گفتار
آب دريا و لوئلؤ شهوار

پيش سر خدايگان از هوش
هر زمان حلقه اي کند در گوش

در يکي فضل او تأمل کن
عقل را مال و روح را مل کن

تا ببيني به چشم عقل و يقين
در دو خط صد نگارخانه چين

درج کرده چو سايه و خورشيد
در شب و روز نام بيم و اميد

خط او در هواي گلبن راز
پشت طاوس دان و سينه باز

صورت خط او که در نامه ست
چون نسيم بهار خوش جامه ست

به امان و به خلق حور و پري
در تباشير بشر او بشري

عقل با وي نشسته در مکتب
علم از وي گرفته علم و ادب

خامه اندر بنان او گه سير
بگشايد به خلق بر در خير

انده دشمن است و شادي دوست
خير و شر بسته در زبانه اوست

هست همواره با دل بيدار
در همه کار عاقل و هشيار

چيست بهتر در اين جهان جهان
مرد را کار و کار را مردان

چشم بد دور ازين چنين دو وزير
که ندارند در زمانه نظير

آنکه بر مملکت ظهيرست او
خلق را در بهي بشير است او

شاه را گاه سر معتمد اوست
در همه کارها ورا مدد اوست

هر سخن کز زبان شاه آمد
در دل خواجه اش پناه آمد

نيست در مملکت چنو يک تن
گاه تدبير و راي و گاه سخن

عزم و حزمش ز راي نيکوتر
گشته در کارها ورا ياور

شده در کار ملک و دين بيدار
دين و دولت فزوده زو مقدار

شاه را عون در تصرف ملک
کرده از راي او تعرف ملک