حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

همه در دست ديو تن برده
بي نوا و حرام پرورده

ور قدمشان نه در ره امرست
اين اوالظلم و آن اوالخمرست

از مخالف بشوي در يک دم
هم به خون مخالفان عالم

حرص را شربت هلاهل ده
نفس را همچو مرده در گل نه

عدل را تازه بيخ کن بر گاه
ظلم را چار ميخ کن در چاه

بشکن از گرز گردن گردون
چون بقم کن ز سهم در جان خون

کين ديرينه در دل آر تمام
کان قوي باعثيست بر اقدام

چکني پنج روزه در غم و ياس
لذت چار طبع و پنج حواس

پنج حس را به قدر و راي بلند
از سوي چهار طبع در دربند

دل چه بندي در اين سراي مجاز
همت پست کي رسد به فراز

تشنه چون زي سراب روي نهاد
پشت اقبال در برو بگشاد

بره و گاو را بدوز به تير
پس درانداز در تنور اثير

هر دو عالم چو شد مسخر تو
جمع شد جن و انس بر در تو

دين حق در حمايت تو شده ست
شرع خوب از کفايت تو شده ست

جان آن کز فنا نفرسوده
از تو در تربت است آسوده

دين و دولت عيال تيغ تواند
کفر و الحاد در گريغ تواند

چون به ترک جهان طين گفتي
در تقوي به شرط دين سفتي

وين کمر بستگان که بر در تو
بگشادند جمله کشور تو

نيستشان جز دو کار در همه گاه
سجده کردگار و خدمت شاه

آن بشل پشه را کند پر لعل
وين زند در هوا مگس را نعل

تا جهانست عز و جاه تو باد
هفت اقليم در پناه تو باد

آنکه در روي اوست فر ملوک
از پي جوي اوست جر ملوک

آن چو خورشيد چرخ را در خورد
وآن چو بدر فلک سفر پرورد

رنج ديده چو يوسف از پس ناز
در غريبي و پادشا شده باز

فلک از بهر خدمت در اوي
گشته مانند تاج افسر اوي