حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

چنگ در زن به عقل تا برهي
ورنه گردي به هر رهي چو رهي

کن مکن در پذيرد از فرمان
پس به جان گويد اين بکن مکن آن

عقل داند اسامي هر چيز
او کند در به و بتر تمييز

يافت عاقل ز روي فوز و فلاح
در سراي فساد عين صلاح

سخن عاقل از طريق قياس
در دين است و ذهن او الماس

برتر از صورت و مکان و محل
در دروازه جهان ازل

عقل شاهست و ديگران حشمند
زانکه در مرتبت ز عقل کمند

چون سخن گوي گشت عقل مريد
مرده بر در بمانده ديو مريد

هر که در عقل همچو سلمان شد
دان که ديو دلش مسلمان شد

نيست از عقل در سراي غرور
تبش و تابش از دم انگور

وز خرد نيست در خيال سواي
مي و شطرنج و نرد و بربط و ناي

وانکه از سنگ شيشه پردازد
وانکه در حقه مهره مي بازد

عقل را جز صلاح نبود کار
عقل را در صلاح هرزه مدار

کرده چون در نهاد پاي به قيل
دست حيدر سزاي عقل عقيل

در گذر زين کياست اوباش
عقل دين جو و پس رو او باش

عقل مردان رسيده تا در حق
شده از بند نيک و بد مطلق

سوي عاقل چو ديو و دد باشد
هر که در بند نيک و بد باشد

ز اول خلقت و بآخر عمر
بوده در کار عقل جاهل و غمر

بر در غيب ترجمان خردست
شاه تن جان و شاه جان خردست

گرچه بر بي خرد هوا چيرست
بر در خانه هر سگي شيرست

ويل در جان خويشتن داري
گر خرد را دروغ زن داري

بندگي کن هميشه ايشان را
مده از دست در پريشان را

زانکه در راه کعبه از سر داد
اشتر اين داد اگرت زاد آن داد

خرد از تو تويي برد جاويد
آب را در هوا کشد خورشيد

حقه حق در اين جهان خردست
سر به مهرست و پايدار خودست