حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

نيست در وي ز معني آلت و ساز
همه خامست و گندگي چو پياز

در هوس عالمي نبيني سود
از هوا زنده اي بميري زود

گفت روزي مريد با پيري
که در اين راه چيست تدبيري

کار اين راه بر معامله نيست
در ره جهد خود مجادله نيست

شد يقينم که ناجوانمردي
در رهش بد زني نه بد مردي

رفت در خانه و برون نامد
عوض از آب چشم خون آمد

مگر از شرع چاره اي سازم
تا در آتش چو روي نگدازم

آيت آمد دگر که يافت فرج
آنکه در حيلتست ثم ننج

کانکه بي تقويست در ره دين
آدمي نيست هست ديو لعين

از هر آنچ آفريدي از هر لون
چيست بهتر ز خلقها در کون

تا زبان در جدل قوي کردند
عقل را عاشق غوي کردند

شاکر از فعلشان شده ضحاک
پيش هاروت در نشسته به خاک

همه از مال و جاه در شوو آي
همه يوسف فروش نابيناي

گرچو من پر نگار بودي اين
کي در اين راه خوار بودي اين

مثلث همچو مرد در کشتي است
زان ترا فعل سال و مه زشتي است

مي نداند که اوست در رفتن
ساحل آسوده است از آشفتن

غم خود خور ز ديگران منديش
تو بره خويشتن بنه در پيش

هر که او آتشيست آب نگار
دانکه او هست روز در کردار

حق فرامش مکن به دولت نو
زانکه در دست گازرست گرو

جز به قول تو و تو در عالم
خور و خفاش را که ديد بهم

نعت و فضل رسول شد گفته
در عقل فعال کن سفته

هرچه در زير چرخ نيک و بدند
خوشه چينان خرمن خردند

هرکجا نطق عقل بر زد دم
حرف و آواز در خزد به عدم

دور بيني شناسد اين معني
کز خرد همچو جهل بر در ني

عقل در راه حق دليل تو بس
عقل هر جايگه خليل تو بس