حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

آنچه پذرفته بود هيچ نداد
مر ورا در دهان نار نهاد

رفت و با خود ببرد بدنامي
چه بتر در جهان ز خود کامي

همت او وراي قمه عرش
نام او گستريده در همه فرش

به سر و روي و سينه در ديدار
راست مانند احمد مختار

تامر او را به نامه و به حيل
از مدينه کشند در منهل

هي ناورده در ره بيداد
مصطفي را و مرتضي را ياد

و آن تن سربريده در گل و خاک
و آن عزيزان به تيغ دلها چاک

و آن گزين همه جهان کشته
در گل و خون تنش بياغشته

تيغها لعل گون ز خون حسين
چه بود در جهان بتر زين شين

کرده آل زياد و شمر لعين
ابتداي چنين تبه در دين

دين به دنيا بخيره بفروشد
نکند نيک و در بدي کوشد

هر که راضي شود به بد کردن
لعنتش طوق گشت در گردن

دين چو بگذشت از اين جوانمردان
خلق در دين شدند سرگردان

چون پدر در اصول ثابت بود
چون نبي کار کرد و راه نمود

کرده در شاهراه فتح و ظفر
شاخ و بيخ هدي چو نام پدر

باد در راه جان بد عملان
دست او چاره گاه تنگدلان

راه دين بر خلايق آسان کرد
همه را در اصول يکسان کرد

تاج بر فرق هر خطيب او بود
تخت در زير هر اديب او بود

تيغ از روي خشم برنکشيد
سپر از هيچ خصم در نکشيد

باز پاي جهان به وقت صبوح
در ره او چو دست و دل مفتوح

خلق پيش وي از طريق صواب
مانده حيران چو گوي در طبطاب

رو بجو ار ز ديده در طلبي
راه شرع از امام مطلبي

اصل او در قواعد و بنيان
فرع نسل معد بن عدنان

از پي طالبان نور يقين
خويشتن وقف کرده بر در دين

بوده در راه دين امام به حق
که امامت ورا سزد مطلق