حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

بود مير عمر شهنشه دين
جان فدا کرد و مال در ره دين

از پي ديو در زمانه او
سايه او سلاح خانه او

کرده عقلش در اين سراي مجاز
آرزو را به خاک سير جواز

در ره دين و دل فراغ از وي
باغ فردوس را چراغ از وي

گشت قيصر نگون ز تخت رفيع
دره در دست او و او به بقيع

روح کرده ز راح سرمستش
امر حق داده دره در دستش

ز احتسابش در اعتدال بهار
گل پياده بماند و باده سوار

روي چون سوي احتساب آورد
مل چو گل پاي در رکاب آورد

دره وار از پي اقامت حد
در ره احمد از براي احد

بوده در زير نور پيش از نشر
عدل او بابت ترازوي حشر

الجبل الجبل که لشکر کفر
حيله کرده ست حيله بر در کفر

به عمر گشت عمر ملک دراز
به عمر شد در شريعت باز

پيش دين بود چون سپر عمر
بود در شرع راهبر عمر

صد ترحم ز ما در اين ساعت
بر روانش رسان پر از طاعت

گر رسد عقل سر در اندازد
ور رسد روح مايه دربازد

هم ز اسلاف مهتر آمده او
در کنار شرف برآمده او

دل و چشمش ز شوق در محراب
چشمه آفتاب و چشمه آب

در قرائت همه ثنا و ثبات
با قرابت همه حيا و حيات

فتنه اي را که خاست در قصبه ش
از ذوالارحام بود و از عصبه ش

خلق عالم هر آنکه نيک و بدند
همه در جستن هواي خودند

واي آنکس که سعي در خونش
کرد و اين خواست راي ملعونش

آنکه در شرع تاج دين او بود
وآنکه تاراج کفر و کين او بود

شرف چرخ تيز گرد او بود
در حديث و حديد مرد او بود

هر عدو را که درفگنده از پاي
در زمان مالکش ببرد از جاي

خواب و آرام مره و عنتر
کرده در مغز عقل زير و زبر