حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

بر تو از نفس تو رحيم ترست
در شفاعت از آن کريم ترست

در حريم وي اي سلامت جوي
شرم دار از حرام و دست بشوي

تو که جز در غم قنينه نه اي
سينه گم کن چو پاک سينه نه اي

اي فرو مانده زار و وار و خجل
در جحيم تن و جهنم دل

عقل از آن نامدار مشهور است
که در آن کارگاه مزدور است

هرکه چون خاک نيست بر در او
گر فرشته ست خاک بر سر او

عقل چون برد شخص او را نام
نفس کلي زبان کشد در کام

زين در ار هيچ عقل بگريزد
همچو پرده اش فلک برآويزد

که در آمد به جز محمد حر
از جهان تهي به عالم پر

گفته در گوش جانش حاجب بار
کاي شهنشه سر از گليم برآر

فرش را در جهان جان گستر
عرش چون فرش زير پاي آور

موسي سوخته بر آذر تو
ارني گوي گشته بر در تو

با ثناي تو عقد بسته به هم
در عزب خانه عيسي مريم

هشت در چار طبع بي فرياد
بر صهيب و بلال تو بگشاد

هفت در مهر کرده همت تو
بر دل عاصيان امت تو

آمده دست آسمان در کار
گشته انجم گسل ز بهر نثار

ريخته عرش زير پاي تو در
ز آسمانها طبق طبق گوهر

خضر و موسي به پيشگاهش در
لوح تعليم برگرفته به بر

مرکب اقتدار کرده به زين
بر در دين براي يوم الدين

جان در آويخته ز فتراکش
عقل و جان زاده بر سر خاکش

ظاهرش آن نمايد از در دل
کين گل دل که بردميد از گل

گفته در گوشش اختيار ازل
بي رطبهاء علم و خار عمل

دين و کفر از تو موسي و قارون
دين برون کفر در شده به درون

خانه پنج در که جان دارد
از پي چون تو ميهمان دارد

در بيابان فرو خرام از پل
آبها مل کن و مغيلان گل