حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

غرض کن ز حکم در ازل او
اول الفکر و آخرالعمل او

بوده در روضه حظيره انس
مادرش امر و دايه روح القدس

در شب از مسجد حرام به کام
رفته و ديده و آمده به مقام

گفته و هم شنيده و آمده باز
هم در آن شب به جايگاه نماز

بر نهاده خداي در معراج
بر سر ذاتش از لعمرک تاج

در او بوده جاي روح القدس
پاي او سجده جاي روح القدس

بوده در مکتب حکيم و عليم
لوح محفوظ بر کنار مقيم

جسم و جان کرده در خزانه راز
پيش محراب ابروانش نماز

خلق او از نفيس تر موکب
عرق او در شريفتر منصب

خرد و جان او به هر دو سراي
واسطه در ميان خلق و خداي

هر که از در درآمده بر او
تاج زدني نهاده بر سر او

آنکه هر حرف را دلش بد ظرف
کي شدي در زمانه بسته حرف

نطق او هرچه در عقول نهاد
روح بر ديده قبول نهاد

نرگسش چون ز آب تر گشتي
زهره در حال نوحه گر گشتي

رفته زو بر عطا چو چرخ کبود
تا به گردن در آفتاب فرود

درز برداشت در زمان از وي
بند بگشاد همچنان از وي

دين او در جهان رفيع شده
از پي امتان شفيع شده

شرع او در بصيرت و احسان
برترست از قياس و استحسان

اندر آمد به خوي خوش عاطر
نسخت علم غيب در خاطر

واسطه کيست پيش پرده سراي
جز ازو در ميان خلق و خداي

عقل در پيش اوست همچو رهي
زانکه زو يافت عقل روزبهي

عقل تو در مراتب دل و تن
زندگاني دهست و زندان کن

هر کجا شرع روي خويش نمود
راي در گرد سم او فرسود

وهم و حس و خيال رهبر تست
زان هميشه مقام بر در تست

تا قدم بر سر فلک نزني
با وي انگشت در نمک نزني