حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

پاي کي بر نهي به بام فلک
باده کي در کشي زجام ملک

تات چون خر در اين سراي خراب
شکم از نان پرست و پشت از آب

سوي خود هر که نيست بار خداي
دهدش در نماز بار خداي

در احد حمزه وار جان درباز
تا بيابي مزه ز بانگ نماز

گرچه پاکست هرچه بابت تست
همه در جنب حق جنابت تست

تا به جاروب لا نروبي راه
نرسي در سراي الا الله

چون بکشتي تو نفس را در راه
روي بنمود زود فضل اله

کان نمازي که در حضور بود
ازتري آب روي دور بود

گفت چون در نماز رفتي تو
بر ايزد فراز رفتي تو

اي شده در نماز بس معروف
به عبادت بر کسان موصوف

چون تو با صدق در نماز آيي
با همه کام خويش باز آيي

چنگ در راه حق زن اي سرهنگ
گرت نبود مراد نبود ننگ

کرده در ره دعاي ما بر جاي
صد هزاران عوان صوت سراي

با رعونت شوي به نزد خداي
جامه کبريا کشان در پاي

همچو خواجه که در خرام شود
به بر بنده و غلام شود

گر ترا در زمانه بودي عون
کم نبودي به فعل از فرعون

قائم الليل و صائم الدهري
يافت از زهد در زمان بهري

زني از اتفاق رغبت کرد
گفت شيخا زنت بود در خورد

جبهت بنده را ز عين تراب
بوريا بود در ميانه حجاب

اي تو در راه صدق کم ز زني
باز بستر ز همچو خويشتني

زآنکه در اصل خود نيايد نغز
بر سر کاسه استخوان بي مغز

هر نمازي که با خلل باشد
دان که در حشر بي محل باشد

زان در اين عالم فريب و هوس
واندرين صد هزار ساله قفس

مرد بايد که در نماز آيد
خسته با درد و با نياز آيد

کرده اي در ره دعا بر پاي
صد هزاران عوان صوت سراي