ديوان سنايي

در چشمت اي رفيقک اي خام قلتبان
برتر ز سرومان همي آيد حشيش تو

آن به که در هجاي تو از تو بنگذرم
تصحيف معني لقب تو بريش تو

اي چو ماهي نشسته در خرگاه
وز تو خرگاه چون سپهر از ماه

بر ظاهر خود نقش شريعت بگشادم
در باطن خود حرف حقيقت بسترده

در آرزوي کوي خرابات همه سال
اول قدم از راه خرابي بسپرده

گر کسان گرسنه گرد تو در
همه با گوشت مرغ خو کرده

اين چه قرنست اينکه در خوابند بيداران همه
وين چه دورست اينکه سرمستند هشياران همه

در لباس مصلحت رفتند رزاقان دهر
بر بساط صايبي خفتند طراران همه

در لحد خفتند بيداران دين مصطفا
بر فلک بردند غيو و نعره ميخواران همه

غارتي را عادتي کردند بزازان ما
در دکان دارند ازين معني به خرواران همه

شغل سرهنگان دين از مرد متواري مجوي
سيرت ابرار را در طبع اضراري مجوي

از هواي فقر مردان کاخ فغفوري مخواه
در سراي سوز سلمان تخت جباري مجوي

در ميان دوکدان لاف هر تردامني
نيزه و گرز و کمان و تير عياري مجوي

خار پاي راه درويشان آن درگاه را
در کف دست عروس مهد عماري مجوي

گرد طاووسان دين گرد و بمان اوباش را
در دهان زاغ پيسه مشک تاتاري مجوي

تا کي اندر راه دين با نفس دمسازي کني
بر در ميدان اين درگاه طنازي کني

کوزه و ابريق برداري و راه کج روي
جامه صديق در پوشي و غمازي کني

تا ما ز پي تنقيت و تقويت او
در صورت رستم شده از صورت حيزي

در واسطه خازن و نقاش بدين شکر
با جان مترنم شده نيروي تميزي

در کارگه و بارگه حکم و فنا يافت
جان و دل ما از دو سماعيل غميزي

اي در دل ما چو جان گرامي
وي همچو خرد به نيکنامي

تو مستي زان نياري رفت در بازار عشاقان
اگر زر بوديي بر سنگ صرافان پديدستي

وگر عاجز سنايي نيستي در دست نااهلان
ز سر سامري عالم پر از پيک و بريدستي

مکن در جهان زندگاني چنانک
جهاني به مرگ تو دارند راي

گر زهره به چرخ دويم آيد عجبي نيست
در ماتم طبع طرب افزاي معزي