ديوان سنايي

باد جولان تو در ميدان عشرت با بتي
کش بود چوگان زلف اندر بر گوي ذقن

نفي و اثباتست اندر عاشقي
صدمه در صور بقا خواهم زدن

همچو ايوب از براي مصلحت
دست در صبر و بلا خواهم زدن

کفر و دين را در مقام نيستي
بر نواي بي نوا خواهم زدن

خويشتن را در مصال «قل کفي »
بر صف اهل رضا خواهم زدن

هم چو مستان در صف ميخوارگان
نعره «اني ارا» خواهم زدن

اي سنايي با ثنايي هر زمان
چنگ در آل عبا خواهم زدن

ديو طرارست پيش آهنگ حرب وي تويي
سوزن تمهيد را در چشم اين طرار زن

در خرابات خرابي همچو مستان گوشه گير
خيمه قلاشي اندر خانه خمار زن

پاي در ميدان مهر کمزنان ملک نه
نرد بازيدي ز مستي حصل بر اسرار زن

گر همه دعوي کني در عاشقي و مفلسي
چون سنايي دم درين عالم قلندروار زن

در چارسوي عنصر صد قافله غم هست
يک نعره ز چالاکي بر قافله غم زن

در بوته قلاشان چون پاک شدي زر شو
وندر صف مهجوران چون صبح شدي دم زن

در مجلس مستوران وندر صف رنجوران
هم جام چو رستم کش هم تيغ چو رستم زن

چنگ در فتراک صاحبدولتي زن تا مگر
برتر آيي زين سرشت گوهر و صرف ز من

راه رو تا ديو بيني با فرشته در مصاف
ز امتحان نفس حسي چند باشي ممتحن

بار معني بند ازينجا زان که در صحراي حشر
سخت کاسد بود خواهد تيز بازار سخن

باد و قبله در ره توحيد نتوان رفت راست
يا رضاي دوست بايد يا هواي خويشتن

مژه در چشم سنايي چون سناني باد تيز
گر سنايي زندگي خواهد زماني بي سنن

با سخنهاي سنايي خاصه در زهد و مثل
فخر دارد خاک بلخ امروز بر بحر عدن

لاجرم اکنون چنان کردي که در هر ساعتي
کافري از جور دين بر خود بدرد پيرهن

مرحبا اي مهتري کز بيم تيغت در جهان
پيش چشم دشمنانت خون همي آيد لبن

سرکشان را سر بسر نابود کردي در جهان
تختهاشان تخته کردي حله هاشان را کفن

دامن تر دامنان عقل در آخال کش
ساعد هودج کشان عشق پر خلخال کن

عشق را روز عزيمت باد بر فتراک بند
عقل را وقت هزيمت خاک در دنبال کن