167906 مورد در 0.08 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
مگر وقتيکه يابد در توفيق
که افتي ناگهان اينجاي غرقاب
ز بهر خويش در غوغا بماندند
گرفته در بر دريا قيامت
نباشد ذره اينجا هويدا
در اينجا خواجگان بيشمارند
که در من جوهرست وجان جاني
ترا اندر شريعت رهنمايم
بداني کيست در کشتي رفيقت
همه مالست اسباب شريعت
که دادم جوهر دريا بيکبار
که در دريا شوم من ناپديدار
که گفتارش گشود مشکلاتست
روا باشد اگرچه در نهفتست
نمود اولين و آخرينم
که شخصي يکنفس در بوستانست
وجود جمله ذراتست شيدا
کجاماند دلي آباد اينجا
بسي دريا بسي صحرا بگشتم
که نزديکي بجمله ليک دوري
عيان ديدم جمال انتهايش
همه ذرات در آوازه يابي
عيان عشق در آيات ايشانست
حقيقت در معني مي فشانم
وليکن اينزمان ديدار ذاتي
بدل در حسرت جاويد مانده
بسي مهتاب در گورت درآيد
عزيزان و وفاداران برفتند
کجا شيطان ترا در برگشايد
بماني در درون هفت پرده
طبيعت کي کند اينجاي سودت
گرفته در درختت او پناهي
سرش اينجاست يکسان در مناجات
فتاده گوي حيران در بماندست
نمود کل شي نيز هالک
جمال بار در عين العياني
نمودم جمله در عقبي بمانده
طلبکارم در اينجا بود بودش
نينديشم دمي از لعنت يار
که درد عشق باشد در نهادم
که کردستم در اينجا پايداري
ولي در عشق مسکيني خطابي
مرا اميد در روز شمارست
مرا بايد ببين در پرده داري
نمود لعنتت آيد پديدار
نمود خويشتن در پوست ديديم
نمودش در فعال اندر صفاتست
فتادستي در اين عين طبيعت
عيان گشته در او عين سعادت
ولي در صورتي بد عين ديده
نمايد همچو نقشي در جهانش
ميان دوزخي تو در شريعت
نکو بنگر که در ديدار حوري
سر اندر راه بي خويشي نهاده
فتاده دور گشته از حقيقت
فرومانده همه در پوست اينجا
کسي کوداند اين اسرار سفتن
در اين عين جهان بيدل بمانده
که يارم در درون ماندست بيرون
در اسرار را نيکو بسفتم
ولي در عاقبت گشتند شيدا
نمود سفل و علوي در نوشتند
دمادم مينمايد رخ عيانت
ز پهلوي چپش آمد پديدار
نموده در بهشتش عين آندم
حجاب يکدگر رفته بديدار
در اسرار با احمد بسفتست
بجز جانان همه ناپايدارست
در اين ره اژدهائي بيشمارست
بهشت جان طلب در عين عقبا
بداني کاندمي اينجا تو فاني
مثال رهبري يا رهنمائي
بيابي در ميان ديدار معبود
نميداني کنون کز که جدائي
بلاي خويش مي بيني دمادم
خردانگشت در دندان بماندست
نمود دوست در پهلوي ديدم
در اين جنات اندر رهنمونم
ولي در ذات ستار العيوبست
در اين جنت برايت آفريده
تمامت غلغه افکنده ذرات
بهر جائي ترا بيشک پناهت
خداي ما کريمست و رحيمست
که در خواندن ترا عين لقايست
بيابي در دوعالم نيکنامي
که جانان باشد اينجا دستگيرش
ترا اسرار از خاطر برفته
اگر از نور در شرعش شتابي
همه همچون تو اندر جستجويند
تمامت روي جانان بازديدند
چرا درمانده در عين اين گل
بسوزان سربسر عين طبيعت
بکل پيوسته در عين لقائي
که در عين العيان انبيائي
که در کشتن وجودت وارهاند
ببيني در همه عالم نهيبم
درون خاک آن در يافتي تو
وليکن اين چنين در نور ذاتش
زماني چند تو زينجاي مگذر
ولي اينجايگه سر دمادم