167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مثنوي معنوي
مي فشارد در جوال او خشک و تر
در بغل زد هر چه زودتر بي وقوف
که نيارد کرد کس بر کس ستم
مي کند تهديدت از فقر شديد
دين و دل باريک و لاغر زفت بطن
در ميان يک زفت بود و بي نديد
ماند در مسجد چو اندر جام درد
که همه در شير بز طامع بدند
چون تقاضا آمد و درد شکم
نوع نوع و خود نشد آن بند باز
او چنان محتاج اندر دم بريد
باز شد آن در رهيد از درد و غم
صبح آن گمراه را او راه داد
تا نگردد شرمسار آن مبتلا
از ويش پوشيد دامان خدا
تا نيفتد زان فضيحت در چهي
قاصدا آورد در پيش رسول
در وثاق مصطفي و آن را بديد
مصطفي اش در کنار خود کشيد
چشم را چون ابر اشک افروز دار
شاخ جان در برگ ريزست و خزان
پر ز مشک و در اجلالي کند
در دماغ و دل بزايد صد علل
گفت آدم را همين در گندمي
تا نمايد سنگ کمتر را چو لعل
اين کنم يا آن کنم هين هوش دار
که کند در سله گر هست اژدها
ماند از الطاف آن شه در عجب
سيرم از هستي در آن هامون شوم
حبس باشي ده شهادت از پگاه
اين امانت واگزار و وا رهان
چيست دارم گوهري در اندرون
اين زکات و روزه در هر دو گوا
در حرامش دان که نبود اتصال
جرح شد در محکمه عدل اله
تا به شستش از کرم آن آب آب
چون ملک پاکي دهم عفريت را
کشتي بي دست و پا را در بحار
مي رود در جو چو داروخانه اي
گشت حمامت رسول آبت دليل
کي رسد بي واسطه نان در شبع
بنگر اندر بول رنجور از برون
وز ره جان اندر ايمانش رود
در مقالات نوادر با علي
پر شد اين قنديل زين يک قطره زيت
ليک از چشم خسيسان بس نهان
مر کرا باشد چنين حلواي خوب
بي دريغي در عطا يا مستغاث
دم به دم نقش خيالي خوش رقم
گشته در سوداي گنجي کنج کاو