167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مصيبت نامه عطار
در بهشت عدن همچون آفتاب
گوي ميزد در ميان رهگذر
تشنه درياي اسرار آمدي
راه آن سلطاني جاويد گير
در ظفر يک طفل هندو يافتند
نيست مرد دوستي هر غره
پس ببين چندين نگار سيمبر
در نيايد هيچ پيوندي دگر
تا بدان ذره نگردي غره
در شباني پادشا گشتي مقيم
در دندانش شکر خاي آمدي
خلق سرگردان شدندي هرزمان
بود آنگاهي زمستاني عظيم
جمله در آوازت آمد آشکار
آتشي در روزگارت اوفتاد
شد بدزدي نيم شب در خانه
بهتر خلق جهان ايشان شدند
در جهان مسکنت دارد سبق
بهترين خلق دو جهان آمدند
در ميان صوفيان افتد يکي
دايما در هم همي نگريستند
از سپيدي در سياهي ماندند
پادشاهيشان نيامد سازگار
تا بگردن در عدد پيوستگي
سرکشان را سرنگون انداختم
در پشيماني بزندان مانده ايم
کله در راه گورستان بيافت
مرده را سر در آورده بدست
هست در جنب حقيقت يکدمي
گفت اي داننده اسرار دان
ديد روح القدس را آنجايگاه
کز کنار سدره بيرون آمدي
دوست دارد آنکه داري دوستش
ورنه بنشيني چو چادر بايدت
در عبوديت بمعبودم رسان
تا خري در پيش باشد راهبر
دبه در پاي شتر افکنده
عاقبت محمود نيکوتر بود
لاجرم غيري و عين افتاده
گيسوش عنبر بخرمن ميکشيد
طاقت غوغاي زيبائي نداشت
کي چراغي را توان کردن صفت
در فضولي ماجرائي ميرود
خاتم الشعرا علي الاطلاق اوست
همچو دريا گوهري خواهم نمود
تا فلک بنهاد مقداري ترا
در چنين وقتي چه باشي مضطرب
چون توانم رفت پيش کردگار
بود روزي در ميان خانقاه
هيچکس را نه بزي نه ناقه
لسان الغيب عطار
در بيانم عين تحقيقات بود
ديده اشياء ز بينائي اوست
نقطه سربيان سرمدم
زانملايک کرده بودندت سجود
پادشاه ملک جاويدم توئي
اين چنين سرلايق درگاه تو
واز تمام کاروانها مانده ايم
در ته خاک سيه بگداختند
چونکه ايمانست آخر دستگير
شاخ عمر خويشتن ببريده
در ميان قدسيان اين گفتگوست
باب غيبي در دلش بگشاده
مي برندت اي پسر سوي جنان
در تراب آباد ويراني تست
تخم اين اسرار در دل کاشتم
تابماند در دهانم اين زبان
در حقيقت لمعه توحيد ديد
چند گردي گرد اين شيطانيان
در خرابات جهان اينجام گير
اينمراتب حالت پيغمبر است
در محل مرگ تلقين يافتم
در پي چرخ زنان سرگشته
کي دهندش نعمت وارستگي
در درون هاويه مأوا کند
در گنهکاريت بدهد او سزا
کس ازو بهره در اينجا نستده
نقد دنيايش بغارت داده
رحم مي آيد مرا بردانشت
در نگر امروز حال آخرت
باشد او در روز محشر روسياه
در درون اين سياهي مرده
طوق در گردن مراورازان نشست
جاي گمراهان يقين در آتشست
در زمين دوست بذري ريخته
خاکشان با يکدگر آميخته
در بهشت جاودانشان راه نيست
زانکه هستي بهر سرگين در جدل
با چنان سربازيي دارد دغل
در طريقت پيشوا و مقتداست
در ره معني زبانت بسته
منزل موسي عمرانت دهند
ثاني منصور بردار حقم
روز اولشان در ايندنيا فناست
زآنکه بودم در درون آتشش
در زمين غيب تخمي کاشتيم
همرهي نيکو بود در آخرت
آنفرومانده بمانده ابتري
گوي حيرت در ميان انداخته
سر ايشانرا خدا داند خدا
برسرش باران فيض رحمت است