167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
مثنوي معنوي
در کمي افتاد و عقلش دنگ شد
که بگيرد در گلويت چون خسي
چيست آن خس مهر جاه و مالها
در گلويت مانع آب حيات
کش بيابم مار بستانم ازو
استخوانها ديد در حفره عميق
وز فرشته در روش دراک تر
دست را دستان موسي از کجاست
او به صدر صفه با ياران نشست
بعد از آن خود ناف آهو رهبرست
لاجرم زان گام در کامي رسيد
پير اندر خشت بيند بيش از آن
جان ايشان بود در درياي جود
آفتاب از جودشان زربفت پوش
هر دو عالم چيست عکس خال او
چونک در وجد و طرب آخر رسيد
راست کن بهر بهيمه کاه و جو
پاره ها از پشت و رانش مي ربود
گه به چاهي مي فتاد و گه بگو
اين حسد در خلق آخر روشنست
رو در افتادن گرفت او هر زمان
وان دگر در زير کامش جست لخت
وز عدو دوست رو تعظيم و ريو
آدما ابليس را در مار بين
کار خود کن کار بيگانه مکن
روح را در قعر گلخن مي نهد
گندها از فکر بي ايمان او
جنس را با جنس خود کرده قرين
بر گزيند يک يک از يک ديگرش
چون همه شب بود و ما چون شب روان
همچو دانه کشت کرده ريگ در
پيش سگ که استخوان در پيش خر
در نياموزيد آن اسم صمد
در عدد شکست و آن يک بي شکيست
متفق باشند در واحد يقين
گرد بر مي گرد از چوگان او
مي نپايد مي رود تا اصل نور
بندها را بگسلد وز تو گريز
کژ رود جاهل هميشه در طريق
سوي آن کمپير و آن خرگاه شد
شه برو بگريست زار و نوحه کرد
که نباشي در وفاي ما درست
چرخ بازي گم کند در بازيم
هر يکي خصم مرا چون پيل گير
بندقم در فعل صد چون منجنيق
ليک در هيجا نه سر ماند نه خود
زد بر آن فرعون و بر شمشيرهاش
بر همه آفاق تنها بر زدست
موج طوفان گشت ازو شمشيرخو
از ميان دوره احمد بر آر