167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
خسرو نامه عطار
بعشوه نان در انبانم نهادي
منم در پيش تيغت سرنهاده
بيکدم در کشيد از گاهواره
وگرنه مرده يي در زندگاني
کسي اسرار در افسانه آرد
ندارد جنگ کاري در ميانه
که نتواند گشاد آنرا جهاني
ببوي دايه چون شوريده مست
نکرد آزرم در آزارش آورد
بهشياري چرا در کين نشستي
نديده بودمش زين پيش گويي
هزاران شمع زرين در گرفتند
بغمزه مشکلات عشق حل کرد
يکي زانسو يکي زينسو روانه
بهم رانيم عمري کامراني
نيکو نبود از نيکو بخيلي
بگرداند سرخود در سرانجام
وزو برخاسته از جمله زاري
خرد از شاهراه هوش رفته
وجود گلرخش گشته فراموش
بفرزيني رسم در نطع روزي
زمن در پرده مينازد سپاهان
کند منزل بمنزل انتجاعي
بنات النعش از پروين اشکش
درون آينه جسمم نمايد
ثناگفتش بسي شاه زمانه
خزانه در گشاي وزر فرستش
جواهر پيل بالا در بخروار
جهان در چشمشان مويي نموده
بدست بيقراري در سپردست
شکم چون مشک در بالا گرفته
در افگندند خرقه خرقه پوشان
در آن غربت بصد زاري بيفتاد
زبد عهدي خويشم مانده در سوز
بدست خادمانش در سپردند
خرد در کار دل نظارگي شد
شده در باب تنهايي يگانه
کنارم موجزن کردي ز خونم
بسوزد گر بسوزانم زمانه
بلاي موت احمر در رسيده
زنامردي نشستي در گريزي
بمردي صبر کن گر مرد اويي
نپرسي از غريب خود نشاني
بجان تو که ايمانم نبودي
خوشاب و مستوي و مستقيمي
بنو نو ميسرايد داستاني
بمانده صبحدم در سنگ خاره
بهشتي بود و کوثر در کنارش
فگنده آتشي در آب حيوان
ز بيداري بآشفتن در آمد
ميان ششدر کوه افتاده
بخوردند آنجوانرا در زماني
شبي تيره چراغي در گرفته
برايوآنهاکنند از زرنگاري
فتد زو صورت ديوار در کوي
که تا رفتند در شهر صفاهان
متاعي لايقش در خواست کردند
گهي بانگ ربابي بر کشيدي
فشانده خون چوا بر نوبهاري
يکي دستار در سربسته ميشد
بغايت در پزشکي اوستادست
جزاين برناکه خواهد کردبيرون
سوي گلرخ فرستادش بدرمان
چو اشکش سرنگون کشتي زرشکش
سگان کوي بودندي نديمش
بزاري غرقه جيحون چشمم
گرفته در دهن ماسوره سيم
که در علم پزشکي اوستادست
بشاهي خط ز جمشيدش رسيده
که آرد طاقت شمع جمالم
ويا در خواب ميبينم جمالت
مکن گردستگيري دستگيرم
نبودت پادشاهي بر جهاني
نگاهي چون کني در پادشاهي
بنقدي در کنار و بوسه آويز
مکن درباره اين پاره سستي
چگونه بوده يي در تندرستي
بسي ديوانگيها بارم آورد
که در کارمنت دلبستگي نيست
که در روي تو بايد آبرويم
اگر مکري کني هستي سزاوار
باستادند خلقي در نظاره
بتدريجي شبانگه در عماري
ز گلرخ در هوا گردي نديدند
مگر در زيراين، مکرو فسونست
چو آتش تيز، ليک آبداري
بيفگندند در خاکش بخواري
نخواهم بيتو اکنون زندگاني
که من سير آمدم زين زندگاني
کمند افگند در ديوار بالا
سرجان داشتن در دل نداري
دگر مشتي زنند ادباروعاجز
چراغ شاخسار هشت باغي
بيک تک در نورديدي جهانرا
بزير پاي اسپ اطلس کشيدند
بزيرش مرکبان راهواري
سرافسارش مرصع، طوق زرين
گلابي در عرق استاده آبش
بگلرخ گفت هين اي ماه زاده
لبش خندان و زلفش برگرفته