167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
گلستان سعدي
اين قدر بس که روي در خلق است
تاج بر سر نه و علم بر دوش
بر مخنث سلاح جنگ چه سود؟
بيالايد همه گاوان ده را
سگي در وي افتد کند منجلاب
که دارد پرده پندار در پيش
گهي در پشت پاي خود نبينم
در کنار من و من مهجورم
وآنرا که بخواند بدر کس ندواند
دفن کرديم و زخم خورده نمرد
نرود ميخ آهنين در سنگ
مگر وقت رفتن که درم درکشي
کدخدا را گفتم از بهر خداي
يا درم بگشاي تا بيرون روم
که دم خواب در چشمم نگشته است
کس دو بارش نديده در يکجاي
بخوانند آيدش بازيچه در گوش
تا در او نور معرفت بيني
تا عيب نگسترند ما را
داناي نهان و آشکارا
گر ذوق نيست ترا کژ طبع جانوري