167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
خسرو نامه عطار
که تا اين طفل را گيرند در بر
مهي ماه نوش در بر بمانده
بماند آن باغبان در رنج و تيمار
پس او در پرده عشاق بودي
که آن بيمثل در گيتي مثل شد
سخن در موي يا در ميم رفتي
کزو آتش شدي سيماب در سنگ
که سيمابش کند در چشمه نوش
ولي در لعل سي در ثمين داشت
وليکن چرخ در پرده نه آن داشت
از و غلغل در افتاده ببلبل
دو طاوس نر در عکس خورشيد
ز دست دل دلي در دست آتش
ميان راه مرغ نيم بسمل
و گر دل سيل خون در پيش کردست
همي گشت آه دردل اشک در چشم
گهي بر خال او در حال آيد
بمهري ماه را در بر گرفته
ز شب يک نيمه افزون در گذشته
شفق در خون نشسته از غم او
چمن ميديد و گلرخ در چمن نه
قدم بر در ز در بر بام زد او
دو چشم دل ز گل در خون کشيدند
ز نرگس ماه در شبنم گرفتند
ازين حوضم نگونساريست در پيش
که بگست از خود و در يار پيوست
ز صد در بيش گيري در ره آرام
چو شمعي تا سحر در سوز باشي
بگو در گردن من تاچه کارست
زدست دايه در فرياد آمد
بدين سانم در آن خط عشق بازم
دلم در شيشه کرد و شيشه افتاد
که هرگز آن نگويد در جهان مست
چه بدبختي بدين روز او فگندت
که در سنگ آنچنان نقشي کم افتاد
چو پاي مور در دستم فتادي
نه خوردش بود ازين انديشه نه خواب
دهل زنرا زنش در خانه مرده
پلاسي را بعالم در کشيده
سپاه روز دور و راه در بند
پلاس شب کشيده نيل در چشم
مگر کاين در شود بر دست تو باز
بشکر مغز را در پسته داريد
مگر در راه ديوي در ربودت
ز خون ديده در جيحون نشستي
در آخر گشت خشم آلود و خاموش
در آخر هم فرو گويد بگوشت
بسر در خون مرا در گردن آمد
که در شب ديو در گرما به باشد
تو چون صياد در گوشه نشستي