167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
الهي نامه عطار
چه داني سختي درد جدائي
مؤذن بود در شهر سپاهان
قدم نتوان نهادن در آلهي
برويم باز زد در نيم ساعت
بزير خيمه اي تنها بمانده
بنظاره باستادند در راه
اگر گويند توما را نشائي
شده در جادوئي هر دو يگانه
عصائي بس نهنگش در زماني
نهنگ مرگ جانم در ربودي
طمع از جمله عالم بريدن
بغايت آتش سوزنده افتاد
کنون گوئي نداري آشنائي
ربوديم از ميانش جاودانه
شکستي سخت در اعضايش آورد
طعامش کاسه اي آورد حالي
بسر شد در عبادت روزگارش
چنين مشغول در طاعت چرائي
خداوندش سعادت بيش بفزود
که چون ديوانگيش اندر ربودي
کمال زندگاني مرگ داني
بجاي خويش در ملکت نشاندش
که مشکاة تن آمد سد آنت
در آموزم سه پند سودمندت
ترا ديوانه مي آيد کنونم
دهد حالي بگازر پوستينم
همه بغداد مانده در نظاره
مگر شد ناگهي دزدي گرفتار
گهي کردي چو آتش بيقراري
بجانم حلقه در گوشش خريدار
بساط ملک شادروانش آمد
درفش کاويانش نام کرده
کشندت عاقبت در آسيائي
بذوالقرنين گفت آن مرد درگاه
هميشه در فلان ويرانه باشد
فراموش مکن در هيچ جايي
کشيدم روي بر خاکش بخواري
نترسيدي که بر روي اوفکندي
رسن در گردنش انداختي تو
مکن در گردنت بار جهاني
بسي شيرند در گور اوفتاده
همي جوشيد همچون بحر خونش
نشسته گرد اواصحاب تحقيق
خطي بنويسمت در پهلواني
بعامل نامه اي بنوشت حالي
حدائي زار ميخواندست آنگاه
چرا مشغول ميگردي بغيري
صحيحينت سقيمين او فتادست
همين نقدست و ديگر تنگدستي
شود قانع دهد دنيا بغارت
حريف اژدهاي آتشيني
ز کارش در گماني اوفتادند
نبودست آرزومند کبابي
بود در مولشش دادن کمالي
بحج ميرفت بر فالي خجسته
که در زير علم بودش جهاني
ببويي روشنش شد چشم در سر
که مردي غافلي در زندگاني
همه در استقامت شمع باشيم
پسر بنشست در ديوان شاهي
سليمان وار در پيشان نشسته
گهي بنواختي خوش خوش ربابي
مزاج استخوان گيرد طباشير
بکشتن دست بگشادند بر هم
سراسيمه چو گردونم مگردان
بپايم در چه ميگرداني آخر
که تابستان بماليدي بخود در
نميداني ز افلاطون در آموز
کجا رويت معايينه بيني
غريبي در بزد چون آشنائي
بسي جستم ولي گردش نديدم
در آمد پيش خرقاني بگاهي
آلهي نامه نام اين نهادم
آلهي نامه عطار خوانند
توانم کرد دائم هرچه خواهم
نيابي يک درم در روزگاري
نيفتادست هرگز ترس کاري
وگرنه سرنگون در بند ميرم
ستون کردم بزير روي دستم
چنان در خواب ميديدي که ناگاه
پديد آمد ميان راه چاهي
گذر ميکرد در عرفات يکروز
همه يکبارگي دم در کشيدند
کجا بنده فروشد در اسيري
مرا مفروش کآخر پير گشتم
جز آزادي نخواهد بود رويش
ميفکن روز پيري در فروشم
زبانرا در فصاحت راه دادم
در گنج عبارت برگشادم
بآغازش تو دادستي هدايت
وجودش در درياي طلب بود
صفات لايزالش کس ندانست
جمالت پرتوي در عالم انداخت
کرامت داديش در آشنائي
منم در وصالت را طلب کار
تو اميد مني در عين طاعت
تو اميد مني در پاي ميزان
درين ره داد دادستي بتحقيق
دري از وصل در آنجا گشودند
توئي در آفرينش بي بهانه