مواعظ سعدي

تا چه شکلي تو در آيينه همان خواهي ديد
شاهد آيينه تست ار نظر هوش کني

سخن معرفت از حلقه درويشان پرس
سعديا شايد ازين حلقه که در گوش کني

هر جا که پادشاهي و صدري و سروريست
موقوف آستان در کبرياي تست

هر کسي در حرم عشق تو محرم نشود
هر براهيم به درگاه تو ادهم نشود

سعديا گر به تو در دست به درمان برسي
هر که دردي نکشد لايق مرهم نشود؟

بربود دلم در چمني سرو رواني
زرين کمري ، سيمبري، موي مياني

شنگي، شکريني، چو شکر در دل خلقي
شوخي، نمکيني، چو نمک شور جهاني

باري، ز سنگ، چشمه آب آورد پديد
باري از آب چشمه کند سنگ در شتا

در کمترين صنع تو مدهوش مانده ايم
ما خود کجا و وصف خداوند آن کجا؟

خود دست و پاي فهم و بلاغت کجا رسد
تا در بحار وصف جلالت کند شنا؟

در نعت او زبان فصاحت که را رسد؟
خود پيش آفتاب چه پرتو دهد سها؟

داني که در بيان اذاالشمس کورت
معني چه گفته اند بزرگان پارسا؟

ترياق در دهان رسول آفريده حق
صديق را چه غم بود از زهر جانگزا؟

مردان قدم به صحبت ياران نهاده اند
ليکن نه همچنانکه تو در کام اژدها

ديوي که خلق عالمش از دست عاجزند
عاجز در آنکه چون شود از دست وي رها؟

ديگر جمال سيرت عثمان که برنکرد
در پيش روي دشمن قاتل سر از حيا

زورآزماي قلعه خيبر که بند او
در يکدگر شکست به بازوي لافتي

مردي که در مصاف، زره پيش بسته بود
تا پيش دشمنان ندهد پشت بر غزا

دلهاي خسته را به کرم مرهمي فرست
اي نام اعظمت در گنجينه شفا

چشم گناهکار بود بر خطاي خويش
ما را ز غايت کرمت چشم در عطا

همواره از تو لطف و خداوندي آمدست
وز ما چنانکه در خور ما فعل ناسزا

کردي تو آنچه شرط خداوندي تو بود
ما در خور تو هيچ نکرديم ربنا

کاري به منتها نرسانيد در طلب
برديم روزگار گرامي به منتها

تاروز اولت چه نبشتست بر جبين
زيرا که در ازل سعدااند و اشقيا

اي پاي بست عمر تو، بر رهگذار سيل
چندين امل چه پيش نهي، مرگ در قفا؟