167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
که بيان در شروحت افزايد
در نظر هيچ خوب ننمايد
گوش تو در سخن گشايد
هر لحظه ترنمي سرايد
در جام جهان نما روان ديد
در جام جهان نما روان ديد
محرم راز عاشقان گرديد
همچو من دردمند دردي خوار
همچو سيد دردمندي درد خوار
عالمي در رقص آمد ذره وار
در خرابات همدم خمار
دردسر بر سر بيمار مبر
سر ياران بر اغيار مبر
حق شناسان قطب الدين حيدر
تا بيابي ذوق مستان درگذر
در خيالم خيال نيست دگر
محرم ياران و اصحابي دگر
ذوق سرمستان ما آنجا نگر
سيد مستان آن حضرت نگر
حکم ما و نشان آل نگر
صرف کردي دريغ فردا عمر
باشيم ز بندگيش قاصر
پادشاهي ملک جاويدان بگير
دست بگشا دامن مستان بگير
داد رندان تمام دادم باز
فارغ البال اوفتادم باز
در همه کار اوستادم باز
توبه صد ساله بشکستيم باز
بلبلانند جمله خوش آواز
منشين در خمار هان برخيز
در سماعي چنين چنان برخيز
بنشين و از اين ميان برخيز
از هياهوي عشق شورانگيز
در خرابات فنا افکنده باش
با مي خوشگوار خوش مي باش
در تحير که تا چه خوانندش
از لب در فشان خندانش
در طريقي که نيست پايانش
نعمت الله گرفته در آغوش
رحمتي کن بجاي رحمت خويش
خود بينم وخود نمايم الحق
ايمن ز مقيديم و مطلق
سرنهاده دائما در پاي عشق
ديده تمثال جمال بي مثال
همچو من دردمند درد آشام
سيد مست خرابي ديده ام
در طريق عاشقي کوشيده ام
در سر زلف پرشکن طلبم
آفرين باد برچنين دستم
بر در مي فروش بنشستم
زنار ز زلف يار بستم
از ازل بود تا ابد هستم
با حريفان خويش بنشستم
ساغر مي نهاد در دستم
ساقي بزم عاشقان گشتم
کشته عشق و مرده دردم
وحده لاشريک له فافهم
نعمت الله يکي است در عالم
آتش شدم و نماند دودم
ساقي رند سرخوشي ديدم
روي ساقي مدام در نظرم
آن يکي در هزار مي شمرم
لطفش امروز کرده تعبيرم
من چو در پاي ميرخود ميرم
حلقه بندگيش در گوشم
ديديم جمال اسم اعظم
تا نيابي شکست در عالم
آنکه جد من است در عالم
بنده او و سيد اعظم
روي خود در نياز مي بينم
پيش غيري چگونه بنشينم
سنبل زلفي پريشان کرده ايم
شاهد مست خرابي ديده ايم
عاشقانه خوشي قدم زده ايم
عاشقان را صدهزار آورده ايم
دايما بنشسته يا استاده ايم
رو به درگاه يکي بنهاده ايم
کشتي دل در محيط انداختيم
سالها تخم محبت کاشتيم
بر سواد ديده اش بنگاشتيم
عاشقانه چاه جاه انباشتيم
ساقي سرمست رندان يافتيم
مير سرمستان و رندان يافتيم
ساقي خلوت سرائي يافتيم
بي تکلف که در خور افتاديم
مستانه صلاي عام داديم
ياران مددي که اوفتاديم
در آينه روي خود نموديم
دامن ز خودي خود کشيديم
خود و معشوق روبرو داريم
مي خمخانه مغان داريم
لذت عمر جاودان داريم
در هر صفتي دمي برآريم
اين چنين بوده ايم تا باشيم
وز جام بليش درخروشيم
رندانه حريف مست عشقيم
ساقي مجلس سرمستانيم
آب در ديده سوبسو بينيم
سخن عاشقانه مي گويم
روشن از نور روي مه رويم