167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
ديوان شاه نعمت الله ولي
هرچه پوشاند بپوشم روز وشب
رهبري صاحبدلي کامل طلب
به نهان خاطر مرا بنواخت
عاقبت گنج بقا بنمايدت
نه بيک صورتي بهر صورت
نعمت الله نموده در صورت
ناله زار عاشقانه ماست
زهره قوال وقمر رقصان ماست
صحبت اهل دلان گلزار ماست
کشتي او سفينه دل ماست
سيد ما و خادم فقراست
نعمت الله درپناه خداست
هم صحبت ماچو ما خراب است
معمور خوشي چنين خراب است
حسن ما را ملاحتي دگر است
ذوق ما ذوق وحالتي دگر است
در خرابات نيک مشهور است
در همه کائنات مشهور است
در خرابات نيک مشهور است
ديدن روي آفتاب خوش است
ساقي بزم مي پرستان است
ساقي بزم باده نوشان است
در طريقت رفيق ياران است
مکان معنيت درلامکان است
که هشياري خلاف عاشقان است
مکان عارفان درلامکان است
طالب رند نوجوان من است
رند مست خراب حضرت اوست
گنجينه گنج پادشاهي است
سري بنما به ما کماهي است
سيد دلبران يکيست يکي است
پادشاه وگدا يکيست يکي است
محکم جائي شديم پابست
بر در يکتاي بي همتا نشست
در خرابات مغان آنجا نشست
در خرابات مي پرستان نيست
هيچ رندي ميان رندان نيست
رند مستي ميان رندان نيست
اندکي چبود ز خيلي درگذشت
لامکان يافت و زمکان بگذشت
رند مست خراب نتوان يافت
رند مستي خراب نتوان يافت
در همه آينه لقائي يافت
ذوقي ز حضور عاشقان يافت
بر در شاه بار نتوان يافت
خود در اين روزگار نتوان يافت
در خرابات مغان غوغا گرفت
سيدم دايم چنين بنشسته باد
غلغلي در هفت کشور اوفتاد
مجلسي رندانه ديد آنجا فتاد
بجز رمز و کنايت درنگنجد
با ساقي عاشقان مؤبد
لطفش جاني به او سپارد
در بصر هر که نباشد رمد
عاشقان را الصلا خواهيم زد
عالمي دل در او درآويزد
خاستن از نشست نشناسد
احدي لاجرم هويدا شد
در مرايا ظهور اسما شد
اگر سلطان گداي ما نباشد
از حياتش ترا بقا بخشد
ديده روشني که بينا شد
نام آئينه کون جامع شد
از دولت او کارم برآمد
عاشقانه از صنم آسوده اند
منعمانه از نعم آسوده اند
نعمت الله را عطا فرموده اند
در حرم مستانه با ناز آمدند
باز شهبازان به پرواز آمدند
بيچاره کسان که در خمارند
شادي ساقي کوثر مي زند
همدم عاشقان مي خوارند
گوئيا مست خرابي مي کشند
در گلستان عشق از آن نالند
وارسته ز جبه و کلاهند
در ملک حدوث پادشاهند
خود و معشوق روبرو بيند
صد دل به کرشمه اي ربايند
در همه حال ناظر اويند
در دار وجود نيست موجود
نظرم بر نگار خواهد بود
ساقي سرمست مي خواران بود
نعمت الله مير سرمستان بود
در همه آئينه او پيدا بود
ديدم و ساقي سرمستان بود
لايق جان بولهب نبود
به گدايان بي نوا بگشود
ساقي سرمست ديدم يار بود
نزد آنکس که دايره پيمود
در حقيقت اله موسي بود
ساقي ما به روي ما بگشود
نام تمثال خويش جان فرمود
تا ابد مير عاشقان فرمود
در جام جهان نما نمايد
در ديده ما عيان نمايد
معشوق به عاشقان نمايد
در صورت هر گدا نمايد
تا نور خدا ترا نمايد
ما را درجات مي نمايد
کو نور خدات مي نمايد