ديوان بيدل دهلوي

در ضعيفي رشته ساز رعونت بيصداست
از رگ گردن غباري نيست تا در سجده ئي

هوس در طبع تمکين مشربان شوخي نميداند
چه امکانست (بيدل) موج در گوهر کند بازي

نفس در سينه ام موجيست از بحر پريشاني
نگه در ديده مد جاده صحراي حيراني

ديوان پروين اعتصامي

بيچاره در افتد، زبون دهد جان
صيدي که در اين دامگه دچار است

بيدار شو اي گوهري که انکشت
در جايگاه در شاهوار است

گر که يمي هست، در آخر نمي است
گر که بنائي است، در آخر هباست

خوشتر شوي بفضل زلعلي که در زمي است
برتر پري بعلم ز مرغي که در هواست

در آسمان علم، عمل برترين پراست
در کشور وجود، هنر بهترين غناست

در پيچ و تابهاي ره عشق مقصديست
در موجهاي بحر سعادت سفينه هاست

قيمت بحر در آن لحظه بداند ماهي
که بدام ستم انداخته در بر گردد

موجها کرده مکان در لب اين دريا
شعله ها گشته نهان در دل اين مجمر

در شيطان در ننگست، بر آن منشين
ره عصيان ره مرگست، بر آن مگذر

پنجه باز قضا باز و تو در بازي
وقت چون برق گريزان و تو در بستر

چه کشي منت دونان بسر هر ره
چه روي در طلب نان بسوي هر در

حلقه صدق و صفا بر در دين ميزن
تا که در باز کند بهر تو دربانش

در دام بسته شبرو چرخت سخت
در بر گرفته اژدر دهرت تنگ

جان زبون گشته است و در بند تنيم
عقل فرسوده است و در فکر سريم

راهنمائي چه سود در ره باطل
ديبه چيني چه سود در تن بيجان

دور شو از رنگ و بوي بيهده، پروين
از در معني دراي، نز در عنوان

خسک در خانه گل جست راحت
زغن در جاي بلبل کرد مسکن

کينه مي ورزي و در دائره صدقي
رهزني ميکني و در ره ايماني

مار در لانه، ولي مور بافسوني
گرد در خانه، ولي گرد بميداني

تو چون ذره اين باد را در کمندي
تو چو صعوه اين مار را در دهاني

همي با عقل در چون و چرائي
همي پوينده در راه خطائي

علامت خطر است اين قباي خون آلود
هر آنکه در ره هستي است در ره خطريست