ديوان خاقاني

خامه مصريش راست در دهن افيون مصر
فتنه که خيزد از آن بردهد افيون فلک

ديد که در لشکرش قيصر هارون شده است
زانگله زهره ساخت زنگل هارون فلک

هيبت او کوه را بند کمر درشکست
صولت او چرخ را سقف قمر در شکست

طالعش افکند دست در کمر آسمان
چون زحلش طوق ديد طرف کمر درشکست

شير نيستان چرخ بر ني رمحش گذشت
در بن يک ناخنش صد ني تر درشکست

همتش آورد پاي بر سر هفت آسمان
هيبتش افکند قفل بر در هفت آسمان

گو ز تف تيغ تو زهره شيران نگر
آنکه لعاب گوزن در طيران ديده نيست

قاصد بختش جهان در دو قدم درنوشت
چرخ و زمين چون سجل هر دو بهم درنوشت

تا دهي انصاف خلق روزي در هفته اي
هفته دار السلام روز سلام تو باد

اين سخنان در عراق هست ز من يادگار
زانکه به عالم نماند به ز سخن يادگار

ببرد نقب در حصار فلک
و آتش اندر حصار بندد صبح

رطل پرتر بران که خواهد راند
روز يک اسبه در قفاي صبوح

خوانچه کن باده کش چو خاقاني
ياد شه گير در صفاي صبوح

در بر دف هر آنچه حيوانند
ياد شاه اخستان کنند همه

تا به شب هم صبوح نوروز است
روز در کار آن کنيد امروز

عقل اگر در ميانه کشته شود
ديت از باده خانه بستانيم

دستخون است و هفده خصل حريف
وه که در ششدر خطر ماييم

دست غيري مبر که در همه شهر
قلب کاران کيسه بر ماييم

چند گوئي که کس به ده در نيست
آنکه کس نيست مختصر ماييم

چشمه خور به حوض ماهي دان
آمد و در فکند شست آخر

درجي در رقم شود مرفوع
چون دقايق رسد به شصت آخر

در کف بحر کف او گردون
گر محيط است زورقش دانند

چرخ اخضر چو در شود به شفق
از خم تيغ ازرقش دانند

هرکه جوش تنور طوفان ديد
نان در او بست احمقش دانند

آسمان را به موئي از سر قهر
بر سر دشمنان در آويزد