ديوان خاقاني

رايت و چتر جلال الدين سزد
صبح و شام آسمان در شرق و غرب

در سر زلف گنه کارت نگر
بي گناهان را روان آويخته

در تو آويزم چو مويي کز غمت
شد به مويي کار جان آويخته

عالمي پر تير باران جفاست
بر حقم گر چشم جان در بسته ام

روز هم جنسان فرو شد لاجرم
روزن دل ز آسمان در بسته ام

سايه خود هم نبينم تا زيم
آن چنان چشم از جهان در بسته ام

تا دم من گوش من هم نشنود
سوي لب راه فغان در بسته ام

تا نيايد غور اين غم ها پديد
گريه را راه نهان در بسته ام

هرچه خواهد چرخ گو مي کن ز جور
کز مکن گفتن زبان در بسته ام

راز مرغان را سليماني نماند
پيش ديوان ز آن دهان در بسته ام

بر زبانم مهر مردان کرده اند
همچو طفلان گفت از آن در بسته ام

کمترين اقطاع سگبانان اوست
قندهار و قيروان در شرق و غرب

از نهيبش در چهار ارکان خصم
چار طوفان هر زمان بيني به هم

حکم عزرائيل و برهان مسيح
در کف و تيغش عيان بيني به هم

چون دو نفخ صور در خشم و رضاش
زهر و پازهر روان بيني به هم

تا نه بس دير از کمال عدل شاه
مصر و ري در شابران بيني به هم

بر دعاي دولتش در شش جهت
هفت مردان يک زبان بيني به هم

خاص بهر لشکرش برساخت چرخ
ترک و هندو ديدبان در شرق و غرب

سرخي شام آگهي داده است از آنک
روز خوشي در جهان خواهد نمود

حلق خصمت در تثاوب جان دهد
کو تمطي بر کمان خواهد نمود

خصم فرعوني نسب هم چون زنان
دو کدان در زير ران خواهد نمود

از رصدها سيزده سال دگر
خسف بادي در جهان دانسته اند

قرن ها را حکم پيشي کرده اند
تا قران ها در ميان دانسته اند

در سر ميزان ز جمع اختران
بيست و يک نوع از قران دانسته اند

هفت هارون بر در سلطان غيب
از چه سان فرمان روان دانسته اند