ديوان خاقاني

ليک از آن در خطم که از خط تو
نافه ها رايگان همي ريزد

نيست در حلقه جهان يک اهل
پاي اهليت از ميان برگير

بر در نقب اين خرابه تو را
تا نگيرند نقب از آن گير

چون منوچهر خفته در خاک است
مهر ازين شوم خاکدان برگير

قلمي را که موي در سر ماند
کار ساز دبير نتوان يافت

دختر بخت را جز از در تو
بر فلک بانگ نامزد مرساد

در وداع شب همانا خون گريست
روي خون آلود از آن بنمود صبح

بر سماع کوس و بر رقص خروس
خرقه بازي در نهان بنمود صبح

نافه شب را چو زد سيمين کليد
مشک تر در پرنيان بنمود صبح

در کمين شرق زال زر هنوز
پر عنقا ديدبان بنمود صبح

بوالمظفر ظل حق چون آفتاب
مالک الملک جهان در شرق و غرب

خفتگان را در صبوح آگه کنيد
پيل را هندوستان ياد آوريد

دانه مرغ بهشتي در دهيد
مرغ جان را ز آشيان ياد آوريد

بر شما بادا که خون رز خوريد
خاکيان را در ميان ياد آوريد

خاص را در آستين جا کرده ايد
عام را بر آستان ياد آوريد

روز شادي را شب غم درقفاست
چون در اين باشيد از آن ياد آوريد

کسري اسلام، خاقان کبير
خسرو سلطان نشان در شرق و غرب

سبحه در کف مي گذشتم بامداد
بانگ ناقوس مغان بيرون فتاد

مصحفي در بر حمايل داشتم
مي فروشي از دکان بيرون فتاد

بند زر از مصحفم در وجه مي
بستد و راز نهان بيرون فتاد

پشت خم در خم شدم وز درد خام
خوردم و هوش از روان بيرون فتاد

کشتي بهروزي از درياي غيب
بر در شاه اخستان بيرون فتاد

چار ملت را سوم جمشيد دان
بل دوم مهديش خوان در شرق و غرب

نغمه مطرب شده چون نفخ صور
تا قيامت در جهان برخاسته

لحن زهره بر دف سيمين ماه
بر در شاه اخستان برخاسته