ديوان خاقاني

بربط اعجمي صفت هشت زبانش در دهان
از سر زخمه ترجمان کرده به تازي و دري

در عرفات بختيان باديه کرده پي سپر
ما و تو بسپريم هم باديه قلندري

در عرفات عاشقان بختي بي خبر توئي
کز همه بارکش تري وز همه بي خبرتري

خاطر خاقاني از آن کعبه شناس شد که او
در حرم خدايگان کرده به جان مجاوري

چون به دهان شير در، خشم پلنگي آورد
روي زمين شود ز تف، پشت پلنگ بربري

از سر خوشه ناگهش داس شکست در گلو
کرد رگ گلوش راهر سر داس نشتري

سيب چو مجمري ز زر خرده عود در ميان
کرده براي مجمرش نار کفيده اخگري

در بر بيد بن نگر، لشکر مور صف زده
گرد لواي سام بين موکب حام لشکري

گرچه درخت ريخت زر، ورچه هوا فشاند در
هم نرسد به جودشان با کف شه برابري

اي به حسام نيلگون يافته ملک يوسفي
بر در مصر وقاهره کوفته کوس قاهري

در همه طبله فلک پيلور زمانه را
نيست به بخت خصم تو داروي درد مدبري

پاسخ او به ياسجي باز دهي که در ظفر
ناصر رايت حقي، ناسخ آيت شري

ترکان غمزه او چون درکشند ياسج
در هر دلي که جويي پيکان تازه بيني

گر در ره عراقت دردي گذشت بر دل
ز اقبال شاه شروان درمان تازه بيني

چون ز آستان سلطان باز آمدي ممکن
در بارگاه خاقان امکان تازه بيني

او جان عالم آمد در صحن عالم جان
چوگان و گوي او را ميدان تازه بيني

خواهد سپهر کاندم خورشي گوي گردد
چون در کفش هلالي چوگان تازه بيني

در خطبه شاه کيهان خوانيش گر بجويي
بر تخت طاقديسش کيهان تازه بيني

ملکش بخلد ماند در هشت خلد ملکش
از ذات شهرياري رضوان تازه بيني

طفلي است شيرخواره بختش که در لب او
ناهيد را به هر دم پستان تازه بيني

شرح مناقبش را باد آسمان صحيفه
تا در کف عطارد ديوان تازه بيني

بادش کمال دولت تا هردم از کمالش
در ملک آل سامان، سامان تازه بيني

بشکست نفس در گلوي بلبله، بس گفت
اي عقل چه درد سري ، اي مي چه دوائي

از پيکر گاو آيد در کالبد مرغ
جان پريان، کز تن خم يافت رهائي

در کاسه سر ديگ هوس پختن تو چند
هين باده خام آر و مکن خام درائي