ديوان خاقاني

بوي دارو شنوم روي بگردانم ازو
هر زمان شربت نو در مفزائيد همه

چون صراحي به فواق آمده خون در دهنم
ز آن شما زهرکش جام بلائيد همه

من کنون روزه جاويد گرفتم ز جهان
گر شما در هوس عيد بقائيد همه

پيش تابوت من آئيد برون ندبه کنان
در سه دست از دو زبانم بستائيد همه

بدرود اي پدر و مادرم، از من بدرود
که شدم فاني و در دام فنائيد همه

اثر عود صليب و خط ترساست خطا
ور مسيحيد که در عين خطائيد همه

رشته تب ز گرهتان رشته جان
باز نگشاد که در بند هوائيد همه

مرگ اگر پشه و مور است ازو در فزعيد
گرچه پيل دژم و شير وغائيد همه

ببين بر روزن چشمم عروس روز نظاره
که بيند بچگان ديده را در رقص مهماني

هنوز اسفنديار من نرفت از هفت خوان بيرون
هنوزش در دژ روئين عروسانند زنداني

يهود آسا غياري دوز بر کتف مسلمانان
اگرشان بر در اغيار دين بيني به درباني

ز ديوان ازل منشور کاول در ميان آمد
اميري جمله را دادند وسلطاني به خاقاني

چو آواز وفات ناصر الدين در عراق آمد
من و خاک عراق آشفته گشتيم از پريشاني

چون ز دهان بلبله در گلوي قدح چکد
عطسه عنبرين دهد مغز چمانه از تري

رفت قنينه در فواق، از چه ز امتلاي خون
راست چو پشت نيشتر خون چکدش معصفري

تيغ فراسياب چه؟ خون سياوشان کدام؟
در قدح گلين نگر، عکس گلاب عبهري

گر ز حجاز کعبه را رخصت آمدن بود
در حرم خدايگان کعبه کند مجاوري

قعده نقره خنگ روز آمده در جنيبتش
ادهم شب فکنده سم، کندرو از مشمري

هيکل خاک را ز نور حرز نويسد آسمان
در حرکات از آن کند، جدول جوي مسطري

تخت تو در مربعي، عرشي و کعبه اي کند
شاه مثلثي از آن کاختر چرخ اخضري

کرده به صدر کعبه در، بهر مشام عرشيان
خاک درت مثلثي، دخمه چرخ اخضري

ور به مدينة السلام آوري از عراق رخ
دجله در آتشين عرق خون شود از مبتري

در عقبات راه دين، بهر عقوبت غزان
تيغ تو دوزخي کند، آب سنانت آذري

در ده از آن چکيده خون ز آبله تن رزان
کآبله رخ فلک، برد عروس خاوري

دختر آفتاب ده در تتق سپهر گون
گشته به زهره فلک حامله هم به دختري