ديوان خاقاني

رايت شاه اخستان کانا فتحنا يار اوست
در جهان آوازه شادي رسان انگيخته

بربط چو عذرا مريمي کابستني دارد همي
وز درد زادن هر دمي در ناله زار آمده

راز سليماني شنو زان مرغ روحاني شنو
اشعار خاقاني شنو چون در شهوار آمده

صف هاي مرغان کن نگه، در صفه هاي بزم شه
چون عندليبان صبحگه فصال گلزار آمده

اي خون من در گردنت، زين دير يادآوردنت
وز دست زود آزردنت جانم به آزار آمده

رايش چو دست موسوي در ملک برهاني قوي
دادش چو باد عيسوي تعويذ انصار آمده

با دولت شاه اخستان، منسوخ دان هر داستان
کز خسروان باستان در صحف اخبار آمده

بر تير او پرپري صرصر صفت در صفدري
تيرش چو تيغ حيدري از خلد ابرار آمده

اشرار مشتي بازپس، رانده به کين او نفس
پيکانش چون پر مگس در چشم اشرار آمده

ناکرده مکر مکيان جان محمد را زيان
چون عنکبوتي در ميان پروانه غار آمده

پيشت صف بهراميان بسته غلامي را ميان
در خانه اسلاميان عدل تو معمار آمده

بادت ز غايات هنر بر عرش رايات خطر
در شانت آيات ظفر، از فضل دادار آمده

امروز احرار زمن خوانندم استاد سخن
صد عنصري در پيش من شاگرد اشعار آمده

ظلم از در تو رميده چون ديو
از سايه پاسبان کعبه

در دولت جاودانت بي نام
هم حرمت و هم توان کعبه

پرده در بارگاه بادت
زان حله که هست ز آن کعبه

ني ني تو را زبيده نخوانم کز اين قياس
روي سخات در خوي خجلت نهان شده

جان زبيده موکب تو ديده در حجاز
بسته ميان به خدمت و هارون زبان شده

نظاره در تو چشم ملايک که چشم تو
ديده جمال کعبه و زمزم فشان شده

رفته اياز بر در محمود زاولي
طالب معاش غزني و شرف خاندان شده

سالار پير کرده به مافارقين سفر
سالار شام، رزق ورا در ضمان شده

در موکبت براي خبر چون کبوتران
شام و سحر دو نامه بر رايگان شده

گر شاه بانوان ز خلاط آمده به حج
نامش به جود در همه علام عيان شده

خاقاني ار ز خدمت مهد تو دور ماند
عمرش بخورده در سر تشوير آن شده

چون سر انگشت قلم گير من از خط بديع
در خط مهر من انگشت نمائيد همه