ديوان خاقاني

جان خاک نعل مرکبت وز آب طوق غبغبت
در آتش موسي لبت، باد مسيحا داشته

خاقان اکبر کز دها بگشاد نيلي پرده ها
ديد آتشين هفت اژدها در پرده ماوا داشته

خط کفش حرز شفا، تيغش در او عين الصفا
چون نور مهر مصطفي جان بحيرا داشته

باد سليمان در برش و زنار موسي منظرش
طير است گوئي پيکرش، طور است مانا داشته

صبح خيزان بين قيامت در جهان انگيخته
نعره هاشان نفخ صور از هر دهان انگيخته

عاريت برده ز کام روزه داران بوي مشک
در لب خم کرده و زخم ضيمران انگيخته

در وداع روزه گلگون مي کشيده تا ز خاک
جرعه چون اشک وداع گلستان انگيخته

کرده سي روزه قضاي عشرت اندر يک صبوح
و آتشي ز آب صبوحي در جهان انگيخته

شاهدان آب دندان آمده در کار آب
فتنه را از خواب خوش دندان کنان انگيخته

کشتي زرين به کف درياي ياقوتين در او
وز حباب گنبد آسا بادبان انگيخته

بربطي چون دايگان و طفل نالان در کنار
طفل را از خواب دست دايگان انگيخته

دف هلالي بدر شکل و در شکارستان او
از حمل تا ثور و جديش کاروان انگيخته

زخمه گشتاسب در کين سياوش نقش سحر
پيش تخت شاه کيخسرو مکان انگيخته

راوي خاقاني از آهنگ در ديوان سمع
نقش نام بوالمظفر اخستان انگيخته

شب گوزن افکنده گويي شاخش اينک در هوا
خونش از نيلوفر چرخ ارغوان انگيخته

در بره مريخ گرزگاو افريدون به دست
وز مجره شب درفش کاويان انگيخته

بخت بر زرهاي انجم در ترازوي فلک
نقش نام اخستان کامران انگيخته

اين تويي کز غمزه غوغا در جهان انگيخته
نيزه بالا خون بدان مشکين سنان انگيخته

ذاتش از نور نخستين است و چون صور پسين
صورت انصاف در آخر زمان انگيخته

در يد بيضاش ثعبان از کمند خيزران
خصم را ضيق النفس زان خيزران انگيخته

حاسدش در حسرت اقبال و با کام دلش
صدمه ادبار خسف از خان و مان انگيخته

هر يکي اسفندياري در دژ روئين درع
از سر دريا غبار هفت خوان انگيخته

بابک از تيغ و خليفه از سنان در کارزار
جوش جيش از اردشير بابکان انگيخته

برکشيده تيغ اسد چون افتاب اندر اسد
در تموز از آه خصمان مهرگان انگيخته

در جزيره رانده يک دريا ز خون روسيان
موج از آن درياي خون کوه کلان انگيخته