167906 مورد در 0.06 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
نه تنهائي که کل عين العيانست
کز او اين آفرينش جمله پيداست
ز بت پيدا شده اندر جهانست
باخر همچو او شد در جهان فرد
چو خود را در وصال روي او ديد
يکي نه پيش غيري نيست سويش
حجاب اينجات او بردارد از پيش
در اينجا گاه کل درياب وصلش
که بنمودست رخ در عين عالم
که بنمايد در او اينجا نظر باز
حقيقت تو از او اندر جلالي
که از وي بازيابي عز و توفيق
که او اصلست و تو خود فرع بيشک
که در تو راز پيدا و نهانست
که او را بيشکي يابي تو اعيان
که در يکي شوي با او نمودار
که بيني در يکي مر جملگي شاه
که در يکي توئي تا عين جاويد
حقيقت نشنود جز وي خطايي
ببازي نيست اينجا ديدن يار
مگو و ور نه تو بردارش بيابي
کند از خويشتن در خويش پرواز
در اينجا گاه بايد آشنائي
نظر کن ديد ديد يار بنگر
شدم اينجا ز ديد او خبردار
که با او عاقبت را باز ديدم
همه ذرات را در کوي جانان
چو من گردد يقين در دوست سرباز
چو منصورش در اينجا گاه بردار
در اين مر ني ترا لعنت نمودي
ضعيف و ناتوان و خوار و مسکين
از آن حضرت بکل آواره مانده
نميديدي تو اين سر را خود از پيش
بمانده خوار و رسواي جهاني
که دمدم يافتي لعنت در اينجا
که رسوا مانده اندر جهان تو
در اين لعنت کنون افتاده زار
که تا ايندم تو در اندوه و دردي
که گر تو مي نداني خود بر اين در
از آن اينجايگه بي راز ماندي
نکردم سجده رادر عشق آدم
که ميدانستم اين سر آندم آنجا
در آنجا لعنت خود باز ديدم
بهرزه دانم اينجا گفت با گو
چه غم دارم چو ميدانم همه اوست
که اندر لعنتم در قربت او
که در لعنت يکي ديدم ز توحيد
و ز آن لعنت مرا مقصود حاصل
مرا چه غم ز لعنت بايدم آن
مرا هر لحظه صد اسرار پنهانست