ديوان خاقاني

بر در اميدشان قفل از فقل حسبي زده
تا ز دندانه کليدش سين سبحان ديده اند

آمده تانخله محمود در راه از نشاط
حنظل مخروط را نارنج گيلان ديده اند

هشتم ذيحجه در موقف رسيده چاشت گاه
شامگه خود را به هفتم چرخ مهمان ديده اند

بامدادان نفس حيوان کرده قربان در مني
ليک قربان خواص از نفس انسان ديده اند

با سياهي سنگ کعبه همبر آيد در شرف
سرخي سنگ مني کز خون حيوان ديده اند

کعبه در دست سياهان عرب ديده چنانک
چشمه حيوان به تاريکي گروگان ديده اند

کوس را بين خم ايوان سليمان که در او
لحن داود به آهنگ دل آرا شنوند

از سر و پاي در آيند سراپا به نياز
تا تعال از ملک العرش تعالي شنوند

همه را نسخه اجزاي مناسک در دست
از پي کسب جزا خواندن اجزا شنوند

عابدان نعره برآرند به ميدانگه از آنک
نعره شير دلان در صف هيجا شنوند

هيچ اگر سايه پذيرد منم آن سايه هيچ
که مرا نام نه در دفتر اشيا شنوند

پس چو رضوان در جنات گشايد ملکان
بانگ حلقه زدن کعبه عليا شنوند

در فلک صوت جرس زنگل نباشان است
که خروشيدنش از دخمه دارا شنوند

بر در مرقد سلطان هدي ز ابلق چرخ
مرکب داشته را ناله هرا شنوند

بهر وايافتن گم شده نعلين کليم
والضحي خواندن خضر از در طاها شنوند

بنده خاقاني و نعت سر بالين رسول
تاش تحسين ز ملک در صف اعلي شنوند

فخر من بنده ز خاک در احمد بينند
لاف دريا ز دم عنبر سارا شنوند

اين ستاره دري و در دري
بر همام بحرسان خواهم فشاند

بر جلال و مجد مجد الدين خليل
در مدحت بيکران خواهم فشاند

گر چه در حلق سماکين افکنم
چون کمند امتحان خواهم فشاند

بر خط دستش که هند و چين در اوست
هفت گنج شايگان خواهم فشاند

هر که در طالعش قران افتاد
سايه او از او کنار کند

مرغيم گنگ و مور گرسنه ام
کس چو من مرغ در حصار کند

به فلک تخته در ندوخته اند
چشم خورشيد بر ندوخته اند

کوه را در هوا نداشته اند
شمس را بر قمر ندوخته اند