167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
جوهر الذات عطار
که مجنون ميکند هر لحظه غوغا
که خواهد گشت مجنون جان و سرباز
که اندر وي نظاره هفت گردونست
ميان خاک ره در خون بمانده
که گوئي در غم و رنج و وبالست
که چون مجنون شدم در عشق پنهان
که در هستي بکل عين بقايم
که طالب را بيک ره ديد مطلوب
در آخر فارغ از نيک و بد آمد
ابا عشاق خود انجام و آغاز
از او شوري فتاده در جهانست
دم از آيينه ات کلي ربايت
مشو هر لحظه در خود دگرگون
ولي ديگر شود از چشم پنهان
حقيقت گوش دارم پاسخ يار
که من مجنون نبينم در ميانه
که من مجنون نبينم آنزمان باز
برون آيم يکباره من از پوست
بشد ليلي و مجنون ناپديدار
ابا عشاق در شرح و بيان است
بجز منصور کل در خود تو منگر
مگر در گور خواهي گشت بالغ
که همچون آتشي و مي رود دود
زيان خويش ميداني يقين سود
نه يک ذاتي که هستي لون بر لون
که ذرات جهان کردي پريشان
ره از گم کردي جايي نداني
ز جان صلوات را بر مصطفا ده
حسد را هيچ در اينجا تو منگر
هميشه در پي اسرار خود باش
در آخر سوي جانان زود بشتاب
در اين روي زمين گشتي هويدا
در اينجا فاش گشتي راز خود دان
همه اشيا درون تو هويداست
حقيقت جزو و کل در پيش يابي
که در صورت ترا بنمود جاني
حقيقت در وجود خويش گردان
توئي در عين اشيا مانده شهره
حقيقت جملگي در نور تو گم
دگر اينجايگه کافر مينديش
حقيقت فارغت از نيک و بد شو
بگو تا چند باشي در پي شر
تو در يکي بکل عين بقا شو
رخت را از دوئي اينجا بگردان
کلش رنج و بلا و خوش بياسا
يک نزديک بين و بس دوئي دور
حجابت جسم دان آن نيز بردار
مگر آندم که باشي در معاني
حقيقت هست اينجا عين آن ذات
ولي اينجا کمال خود نديدي